بررسی تبعات اقتصادی و امنیتی رشد نظامی گرایی در خاورمیانه

بی تردید «امنیت ملی» جزو مهم ترین موضوعات هر واحد سیاسی به شمار آمده و توجه به آن جزء الزامات اولیه هر جامعه محسوب می گردد. اما این امر هرگز بدان معنا نیست که تمام منابع و سرمایه های یک کشور می بایستی در بخش های دفاعی و تامین امنیت هزینه گردند. چرا که سرمایه گذاری بیش از حد در این حوزه، از یک سو منجر به اتلاف منابع ملی و از سوی دیگر منجر به عدم پرداختن به سایر ارکان اقتصادی اجتماعی جامعه و پیشبرد برنامه های بلندمدت توسعه در ابعاد مختلف آن خواهد شد. بی شک واحد سیاسی نظیر دولت های خاورمیانه که بخش عمده ای از درآمدهای ملی خود را از طریق فروش منابع طبیعی تامین می کنند، می بایستی بیش تر نسبت به زمینه های تخصیص منابع و همین طور جهت دهی سرمایه گذاری ها دقت نمایند. چرا که اساسا افزایش میزان هزینه های نظامی لزوما نمی تواند منجر به ارتقا سطح امنیت در یک منطقه گردد. در حال حاضر، گرایش روزافزون کشورهای منطقه به سمت نظامی گرایی سبب ساز ایجاد یک مسابقه تسلیحاتی گسترده در سطح خاورمیانه گردیده، که این مساله نه تنها تامین کننده امنیت کشورهای منطقه نمی باشد، بلکه خود منجر به افزایش تنش ها و اتلاف منابع شده و خاورمیانه را به یکی از بحران خیز ترین و نظامی ترین مناطق جهان تبدیل کرده است.