دانشجو؛ داستان عرفانی آنتون چخوف

پیدایش هر اثر ادبی نویسندگان صاحب نامی چون لف تالستوی، فئودور داستایفسکی و آنتون چخوف در سده نوزدهم میلادی که نقطه اوج ادبیات روسی و نقد آن است، واکنش ها و دیدگاه هایی را به همراه داشت. داستان «دانشجو» نیز از این قاعده مستثنی نبود؛ به طوری که پیدایش آن سبب مطرح شدن دیدگاه هایی شد؛ براین اساس، در این مقاله ابتدا دیدگاه های صاحب نظران، نویسندگان و منتقدان درباره داستان «دانشجو» بررسی می شود و سپس به شیوه هایی که چخوف در این داستان برای بیان اندیشه ها و دیدگاه های مذهبی خود استفاده کرده است، پرداخته می شود. آن گاه با اشاره به نقش کلیدی طبیعت که توصیف آن از ابتدای داستان تا پایان آن آمده است، نشان داده می شود که نویسنده چگونه به کمک طبیعت به توصیف حالات روحی قهرمان و چگونگی تحول معنوی او می پردازد. چخوف به کمک سوژه داستان حضرت عیسی(ع)، طبیعت و ابزار تاریخی مانند زمان و مکان ثابت کرده است حوادثی که بیش از نوزده قرن (اکنون بیست قرن) پیش روی داده است، امروزه نیز درحال رخ دادن است و درطول حیات بشر هیچ حادثه ناخوشایندی در زندگی اجتماعی، سیاسی و تاریخی مانع معرفت الهی انسان نشده است.