مقایسه عملکرد بخشهای مراقبت ویژه براساس میزان مرگ و میر و استانداردهای ساختاری در بیمارستانهای آموزشی

رسالت بخش های مراقبت ویژه بیمارستانها کاهش میران مرگ و میر و ارتقاء سلامت جامعه میباشد، لذا این مطالعه به منظور «بررسی و مقایسه عملکرد بخشهای مراقبت ویژه با تعیین میزان مرگ و میر و ارتباط آن با وضعیت ساختاری بخشهای مذکور» انجام شد.
این مطالعه توصیفی مقطعی در یک دوره شش ماهه در سال 1390 در بخش های مراقبت ویژه بیمارستانهای آموزشی شهر همدان انجام شد. مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس دربخش مراقبت ویژه بیمارستان بعثت و دو بخش مراقبت ویژه بیمارستان شهید بهشتی بر روی تعداد 200 بیمارانجام گردید. ابزارهای گردآوری داده ها شامل چک لیست ساپس سه (SAPS3) که روایی و پایایی آن در مطالعات مختلف تائید گردیده و فهرست وارسی استانداردهای ساختاری محقق ساخته در سه حیطه (نیروی انسانی، محیط فیزیکی و تجهیزات پزشکی) بودند. نسبت میزان مرگ ومیر واقعی به مرگ ومیر مورد انتظار توسط مقیاس SAPS3 تعیین وارتباط آن با نمره استاندارد ساختاری سنجیده شد. از آزمونهای آماری کروس کالوالیس، من ویتنی، مجذور کای و ضریب همبستگی اسپیرمن و نرم افزار 17 SPSS جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
تمام بخش های مورد مطالعه بر اساس سیستم نمره دهی ساپس سه، نسبت مرگ و میر واقعی به مرگ و میر مورد انتظار SMR)) بیشتر از یک داشتندکه به معنای عملکرد ضعیف است، بطوریکه SMR بخش بعثت 29/2، بخش قائم 38/1 و بخش میلاد 56/1 بود. نمره وضعیت ساختاری بخشهای مورد مطالعه نیز کمتر از 50 % استاندارد بود بطوریکه بخش بعثت 48 %، بخش قائم 45 % و بخش میلاد 41 % نمره استانداردهای ساختاری را دارا بودند. بین امتیاز استانداردهای ساختاری بخشهای مورد مطالعه و نمره عملکردی(SMR) آنها ارتباط معنی داری مشاهده نشد (66/0 P:) یافته های بدست امده حاکی از انست که نمره عملکردی هرسه بخش ضعیف وبخشهای مذکور از نظر استانداردهای ساختاری در حد کمتر از متوسط بوده اند. لذا لازمست تلاش در جهت بهبود استانداردهای ساختاری و کاهش نسبت مرگ و میر واقعی به مرگ و میر مورد انتظار، مورد توجه مدیران، پزشکان، پرستاران و سایر کارکنان بخش های مراقبت ویژه قرار گیرد.