بررسی رابطه ی بین ویژگی های شخصیتی باخودکارآمدی تحصیلی دانش-آموزان دختر پایه اول متوسطه ی شهر تهران در سال تحصیلی 91-90

هدف این پژوهش تعیین رابطه ی بین ویژگی های شخصیتی باخودکارآمدی تحصیلی است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه ی آماری شامل تمامی دانش آموزان روزانه ی دختر اول متوسطه ی شهر تهران است با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای و جدول برآورد حجم نمونه کرجسی و مورگان 384 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه ی شخصیتی نئو (NEO- -60) و پرسشنامه ی خودکارآمدی تحصیلی (MJSES)، است. روایی و پایایی این ابزاره در پژوهش های قبلی مورد تایید و محاسبه قرار گرفته اند. در این پژوهش نیز پایایی ابزارها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب. 0.873،0.868 و 0.798 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی شامل، فراوانی، درصد، میانگین، واریانس، انحراف معیار و آزمون آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری به روش همزمان ونرم افزار آماری SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد. به علاوه یافته ها نشان داد بین مولفه های ویژگی های شخصیتی (روان رنجوری، بین برون گرایی و دلپذیری و وجدانی بودن با خودکارآمدی تحصیلی همبستگی معناداری وجود دارد. اما ببین انعطاف پذیری با خودکارآمدی تحصیلی رابطه معنی دار وجود ندارد.