بهره گیری از مدل جنینگز در راهبردهای مدیریت بحران در حوزه پرستاری نظامی

سالانه میلیون ها نفر تحت تاثیر بحران و بلایای طبیعی و بشری قرار می گیرند. وجود این بحران ها در جامعه ایران با توجه به بافت حادثه خیز و موقعیت جغرافیایی کشورمان محتمل است و همین مساله مدیریت بحران در سطح کلان و استفاده از راهبردها و الگوهایی جهت این مدیریت را می طلبد. با وجود مشارکت تمامی گروه ها و تخصص ها در امدادرسانی، نقش پرستاران بعنوان اولین امدادگران در بحران مشهود است. یافته ها نشان می دهد که حضور پرستاران در بحران به کاهش آمار تلفات و کشته ها منجر می شود. در این مقاله به بیان اهمیت مدیریت بحران وسپس به بیان کامل ترین الگوی مدیریت بحران«الگوی جنینگز» پرداخته و نقش پرستار را باتوجه به مراحل مختلف آن بیان می کند و در نهایت با پیشنهاد الگویی برای پرستاران نظامی خاتمه می یابد.
مواد و مقاله حاضر مقاله ای مروری است که از طریق مطالعات کتابخانه ای و جستجوی اینترنتی در منابع الکترونیکیElsevier، ProQuest، JAMA با کلید واژه های «راهبرد، آموزش پرستاری بحران، الگوی پرستاری بحران، الگوی جنینگز، پرستار نظامی و مدیریت بحران» بین سال های 2000 تا 2013 جمع آوری شده است.
محققان بر اهمیت استفاده از الگو درآموزش پرستاری بحران تاکید دارند چرا که بیان می دارند با استفاده از الگو نیازهای آموزشی بصورت تعیین هدف های قبل از وقوع بحران، بررسی و جمع آوری اطلاعات، مواد و روش های آموزش، چگونگی پاسخ به بحران توسط پرسنل و مراکز کمک کننده مشخص میگردد. الگوی جنینگز الگویی جهت مدیریت بحران در دنیاست. این الگو دارای 4 مرحله می باشد که مرحله اول از طریق مرحله سوم روی مرحله چهارم اثر می گذارد. این مراحل عبارتند از: مرحله1: قبل از بحران، مرحله2: وقوع بحران، مرحله3: بعد از بحران، مرحله4: نتایج مثبت مورد انتظار ضعف راهبرد های مدیریت بحران در دنیا و ایران، نوپا بودن رشته پرستاری نظامی وعدم وجود تحقیقات در این زمینه، تلاش جدی را برای کاربردی کردن راهبرد ها می طلبد.