ترمیم رباط متقاطع جلویی: مقایسه دو روش گرافت استخوان تاندون پاتلا استخوان با گرافت همسترینگ چهارلایه

پیش انتخاب نوع گرافت برای بازسازی رباط متقاطع جلویی همچنان بحث بر انگیز است. هدف از این تحقیق، مقایسه نتایج گرافت پاتلا با گرافت چهارلایه سمی تندینوس گراسیلیس جهت بازسازی رباط متقاطع جلویی طی 3 سال پیگیری بود.
مواد و در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 71 بیمار با میانگین سنی 29 سال برای پارگی رباط متقاطع جلویی طی یک سال درمان شدند. چهل و شش بیمار به روش گرافت استخوان تاندون پاتلا استخوان و 41 بیمار به روش همسترینگ چهارلایه جراحی شدند. در زمان آخرین پیگیری، 37 بیمار در گروه پاتلا و 34 بیمار در گروه همسترینگ، از نظر بازگشت به سطح فعالیت قبل از آسیب، درد، پایدری زانو، محدودیت حرکت، نمره IKDC و عوارض آن ارزیابی شدند.
طی 36ماه پیگیری، 34بیمار در گروه پاتلا و 28بیمار در گروه همسترینگ نمره IKDC خوب تا عالی داشتند (0.05≤p). تست«لاکمن» (Lachman) در 23 بیمار گروه پاتلا و 11 بیمار گروه همسترینگ طبیعی بود (0.043=p). در آخرین پیگیری، تست «پی ووت شیفت» (Pivot-shift) در 29 بیمار گروه پاتلا و 15 بیمار گروه همسترینگ، نرمال بود (0.038=p). تفاوت قابل توجهی در اختلاف قطر ران، افیوژن، محدوده حرکتی زانو، درد و عوارض پس از جراحی مشاهده نشد.
تمایل بیشتر به افزایش لاکسیتی و گرید تست «پیووت شیفت» در بیمارانی که تحت بازسازی زانو به روش همسترینگ قرار گرفتند در مقایسه با روش پاتلا وجود داشت. در رابطه با سطح فعالیت و عملکرد زانو، دو گروه نتایج مشابهی داشتند.