مقایسه بیان پروتئین سپتین 14 در بافت بیضه بیماران با اسپرماتوژنز نرمال و ناقص

یکی از علل ناباروری در مردان ضعف حرکتی اسپرم(آستنواسپرمیا) می باشد. سپتین ها ازجمله پروتئین هایی هستند که به صورت رشته ای با یکدیگر و یا با پروتئین های اسکلت سلولی در ارتباط هستند و از این طریق بر روی حرکت اسپرم تاثیر می گذارند. در سال های اخیر سپتین ها به عنوان بیومارکرهای مولکولی جهت ارزیابی روند اسپرماتوژنز مورد توجه محققین قرار گرفتند.
در این مقاله ما برای اولین بار تغییرات بیان سپتین 14 دربافت بیضه مردان با اسپرماتوژنز نرمال را با مردانی که دارای نقص در اسپرماتوژنز هستند مقایسه کردیم.
به منظور یافتن پاسخ مناسب برای این سوال ما تحقیقات خود را بروی 3 گروه انجام دادیم: گروه اول (Sertoli cell) افرادی که فاقد سلول جنسی در بافت بیضه هستند، گروه دوم (arrest) افرادی که اسپرماتوژنز در بافت آنها صورت گرفته اما در یکی از مراحل اسپرماتوسیت یا اسپرماتید متوقف شده، گروه سوم (normal) این افراد دارای اسپرماتوزوآی بالغ بودند. میزان بیان سپتین 14 در بافت این بیماران به کمک آنالیزهای RT-PCR,Q-PCR اندازه گیری شد.
مقایسه سطح mRNA از septin14 نشان داد که در بافت های با مشتقات جزئی (10=n) و یا اسپرماتوژنز (10=n)، بیان septin 14 به طور قابل توجهی بالاتر از سلول سرتولی بافت تنها بود.
بنابرابن میزان بیان این پروتئین می تواند بیومارکر مولکولی جهت ارزیابی روند اسپرماتوژنز باشد.