ارزیابی نحوه ی برقراری ارتباط پزشک با بیمار در مراکز آموزشی - درمانی شهر اهواز از دیدگاه بیمار و مشاهده گر

مهارت ارتباط پزشک با بیمار به هنگام گرفتن شرح حال و معاینه باعث جلب اعتماد بیمار و خانواده ی وی شده، در نتیجه باعث می شود معاینه دقیق تر، تشخیص و درمان صحیح تر صورت گیرد. در این مطالعه، نحوه برقراری ارتباط کلیه مقاطع پزشکی با بیماران هنگام معاینه از دیدگاه بیمار و مشاهده گر با استفاده از پرسشنامه ایوانز مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی در سال 1391 انجام گرفت. در تحقیق حاضر، مهارت ارتباطی پزشکان با پرسشنامه ایوانز از پزشکان و بیماران آن ها، با دو پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه اول شامل50 نفر از پزشکان (متخصص، عمومی، دستیار و کارورز) مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، گروه دوم 50 نفر از بیماران آن ها بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. توزیع هر دو پرسشنامه با حضور پژوهشگر و به صورت مشاهده و مصاحبه انجام گرفت. اطلاعات به دست آمده با آمار توصیفی و استنباطی ضریب همبستگی اسپیرمن و نرم افزار20.0 SPSS تحلیل شد. چک لیست ایوانز شامل سه مرحله معاینه (شروع، اجرا و پایان) است که در تحقیق حاضر، میانگین شروع معاینه 84/1، میانگین معاینه 20/2 و پایان معاینه 89/1 از 3 امتیاز به دست آمد. در مجموع نحوه ی برقراری ارتباط پزشک با بیمار از دیدگاه مشاهده گر و بیمار 93/1 بود که در سطح متوسط ارزیابی گردید. همچنین بر طبق هر دو دیدگاه، بیشترین نواقص در روند شروع و سپس پایان و در نهایت اجرای معاینه بود. در بعضی موارد، بین دیدگاه بیمار و مشاهده گر همخوانی وجود نداشت. بنابراین نقایصی در مهارت برقراری ارتباط پزشک با بیمار در حین معاینه وجود داشت که با توجه به اهمیت ارتباطات، ضرورت آموزش مهارت ارتباطی در مرکز مهارت های بالینی قبل از تماس با بیمار واقعی آشکار می گردد.