جنبه های ایمنی زیستی گیاهان تراریخته مقاوم به ویروس

استفاده از مکانیسم های ایجاد مقاومت ناشی از پاتوژن، افق های جدیدی را در راستای تولید گیاهان تراریخته مقاوم به ویروس باز کرده است. این نوع مقاومت ناشی از ویروس در گیاهان تراریخته از طریق بیان بخشی از ژنوم ویروس ایجاد می شود. استفاده از این فناوری در راستای تولید گیاهانی با عملکرد بالاتر سودمند به نظر می رسد. از طرفی گاهی ملاحظه هایی هم در زمینه مصرف محصولات تراریخته مطرح می شود. در حالی که توسعه استفاده از سموم و کودهای شیمیایی هم سلامت انسان و هم محیط زیست را تهدید می کند. بنابراین اولین گام بعد از تولید گیاه تراریخته ارزیابی مزایا و ملاحظه های وارد بر آن ها و مقایسه آن با گیاهان زراعی تولید شده در کشاورزی سنتی است. مهم ترین ملاحظه های زیست محیطی متداول در مورد تولید گیاهان تراریخته مقاوم به ویروس که تا کنون مورد بحث قرار گرفته اند شامل امکان تولید ویروس های جدید با پوشش گذاری نا متشابه، امکان ایجاد هم افزایی با دیگر ویروس های گیاهی و تشدید خسارت ناشی از ویروس، نوترکیبی ژنتیک بین ژنوم ویروس ها و گیاه تراریخته حامل ام.آر.ان.ا ویروس هدف، انتقال افقی ژن، اثر بر موجودات غیرهدف و ایمنی غذای انسان و دام هستند.