مقایسه شش روش کشت باکتریایی برای جداسازی سالمونلا از نمونه های مدفوع طیور

سالمونلوزیمی یکی از مهمترین بیماری های مشترک دام و انسان با منشا غذایی در جهان به شمار می رود و طیور و فرآورده های آن مهمترین منبع عفونت سالمونلایی در انسان هستند. شناسایی طیور آلوده نیاز به کشت مدفوع در محیط های کشت غنی کننده و انتخابی دارد که در این مطالعه کارایی محیط های مختلف در جداسازی سالمونلا از مدفوع طیور با هم مقایسه شده است.
بعد از مشخص کردن سالن های آلوده به سالمونلا در آمل،آزمایشات بر روی 45 نمونه مثبت مدفوعی از سالن های آلوده و 45 نمونه منفی از سالن های غیرآلوده صورت پذیرفت. نمونه ها به منظور جداسازی سالمونلا در محیط های کشت غنی کننده آبگوشت تتراتیونات، سلنیت سیستئین و راپاپورت واسیلیادیس غنی سازی شدند و سپس در محیط های کشت انتخابی گرمخانه گذاری شدند. رشد باکتری ها بعد از 24 ساعت با روش استاندارد مقایسه گردید.
اختصاصیت این روش ها برای جداسازی سالمونلا 100درصد بوده و از 45 نمونه سالم سالمونلا جدا نگردید. بالاترین حساسیت مربوط به روشی بود که در آن نمونه مدفوع ابتدا در آبگوشت سلنیت و سپس در راپاپورت واسیلیادیس غنی سازی شد. غنی سازی مدفوع در محیط آبگوشت راپاپورت نیز حساسیت 91 درصدی نشان داد یعنی در 41 مورد سالمونلا جدا گردید. غنی سازی در حضور تتراتیونات میزان موفقیت در کشت سالمونلا را به 6 مورد (3/13%) کاهش داد.
غنی سازی نمونه مدفوعی در محیط سلنیت و به دنبال آن در محیط راپاپورت واسیلیادیس مناسب ترین روش برای افزایش احتمال جداسازی سالمونلا از نمونه مدفوع طیور می باشد.