اثر بخشی آموزش مهارت های مقابله ای بر کاهش تنیدگی بیماران مبتلا به صرع

صرع از فراگیرترین اختلالات مغزی است که در جوامع مختلف بین نیم تا یک درصد افراد جامعه را مبتلا می سازد. هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر بخشی آموزش مهارت های مقابله (مقابله درمان گری) بر کاهش تنیدگی بیماران مبتلا به صرع بود.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. آزمودنی ها شامل 60 نفر از مصروعین عضو انجمن صرع استان اصفهان، در شش ماه دوم سال 1389 بودند که به صورت تصادفی از لیست اسامی اعضای انجمن صرع استان اصفهان انتخاب شده و در دو گروه 30 نفره ی آزمایش و کنترل قرار گرفتند. سپس، برنامه آموزش و تمرین آموزش مقابله با استرس در هشت هفته ی دو ساعته اجرا شد. پیش و پس از اجرای آموزش و تمرین، پرسشنامه ی مقابله ی لازاروس – فولکمن، مقیاس افسردگی، استرس و اضطراب و Depression، Anxiety، Stress Scale (DASS) تکمیل شد.
نتایج نشان داد که 60 درصد افراد گروه آزمایش و 3/53 درصد افراد گروه کنترل زن بوده اند. بیشتر پاسخ گویان در گروه آزمایش (7/36 درصد) در محدوده ی سنی 24-18 سال و در گروه کنترل 30 درصد افراد در محدوده ی سنی 24-18 سال بوده اند. یافته ها نشان داد آموزش مهارت های مقابله با استرس بر کاهش تنیدگی افراد مصروع موثر است (01/0> P). هم چنین، مهارت آموزی مقابله با استرس بر نمرات همه خرده مقیاس های راه های مقابله ای به جز دوری جویی، خویشتن داری، و مسولیت پذیری موثر بوده است (01/0>P).
یافته های این پژوهش حاکی از آن است که آموزش مهارت شیوه های مقابله به عنوان یک روش درمانی می تواند در طرح درمانی این بیماران ادغام شود.