مقایسه پروتئومیکس کندروسیت غضروف بیماران مبتلا به استئوآرتریت با غضروف طبیعی

استئوآرتریت (OA) شایع ترین بیماری دژنراتیو مفصلی و مهم ترین علت ناتوانی بیماران مسن می باشد. آسیب غضروف یک مشکل عمده در بیماری استئوآرتریت است. در این مطالعه به منظور فهم پاتوژنز استئوآرتریت به بررسی پروتئوم کندورسیت غضروف بیماران مبتلا به استئوآرتریت در مقایسه با غضروف نرمال پرداخته ایم.
در این مطالعه پروتئین های غضروف 7 بیمار مبتلا به استئوآرتریت در مرحله نهائی، که اندیکاسیون آرتروپلاستی داشتند با 7 نمونه غضروف سالم مقایسه شده و پروتئین ها با روش ژل الکتروفورز دو بعدی فلورسانت (2D- DIGE) آنالیز شدند. افتراق بین پروتئین های استخراج شده توسط pH ایزوالکتریک و وزن مولکولی تعیین شده و برای آنالیز از نرم افزار Progenesis same spot استفاده شده است.
در این مطالعه از بین 25 پروتئین آنالیز شده تعداد 8 پروتئین شامل پروتئین های استئونکتین، کلاسترین، کاتپسین، کلاژن تیپ 2، کندروادهرین، کربنیک انهیدراز، اکتیوین A و ((HSP Heat shock protein بین دو نمونه اختلاف داشتند که تغییرات آنها به صورت زیر می باشد: سطح پروتئین های استئونکتین، کلاسترین، کاتپسین و کلاژن تیپ 2 در نمونه های مبتلا به استئوآرتریت نسبت به نمونه های سالم کاهش یافته و سطح پلی پپتید کندروادهرین و آکتین A در نمونه های مبتلا به استئوآرتریت افزایش بارزی داشت.
در مجموع می توان گفت روش 2D-DIGE و MS توانایی نشان دادن تغییر در بروز پروتئین ها در غضروف مبتلایان به استئوآرتریت را دارد و مشخص شدن تغییر در پروتئوم راه را برای بررسی های بیشتر در مورد پاتوژنز استئوآرتریت فراهم می کند.