برآورد تابع تقاضای سفر در بخش حمل و نقل جاده ای با استفاده از روش خودرگرسیون برداری(VAR)

امروزه، حرکت و جابه جایی یکی از عمده ترین الزامات اساسی است که نتایج اقتصادی را به دنبال دارد. در علم اقتصاد مجموعه خدماتی که سبب انتقال و جابه جایی منابع تولید می گردد، دارای ارزش اقتصادی است و بخشی از جریان تولید محسوب می شود. از این رو حمل و نقل از جمله ضروریات اقتصادی است که توجه و تامل بیش از پیش را می طلبد. در این مقاله تقاضای سفر در حمل و نقل جاده ای با استفاده از روش خودرگرسیون برداری(VAR) طی سال های 90-1350 برآورد شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل نشان می دهد که در بلندمدت بیشترین تاثیر بر تقاضای حمل و نقل جاده ای مسافر را نرخ رشد تولید ناخالص داخلی دارد. یعنی هرگاه نرخ تولید ناخالص داخلی 1 درصد رشد کند، تقاضای حمل و نقل جاده ای مسافر 04/1 درصد افزایش پیدا می کند. از سوی دیگر مدل فوق نشان می دهد که کشش قیمتی تقاضای حمل و نقل جاده ای مسافر 78/0 است. به عبارت دیگر کشش قیمتی تقاضای حمل و نقل جاده ای مسافر بی کشش (کمتر از یک بوده و تاثیر کمتری دارد) بوده است. همچنین با افزایش 1درصدی طول راه اصلی، تقاضای مسافر در بخش حمل و نقل جاده ای به میزان 3/0درصد افزایش خواهد یافت.