آیه «نهی از سوال» و رابطه آن با عصری بودن قرآن

برخی از طرف داران نظریه «عصری بودن قرآن» با استناد به ادله درون دینی، به دنبال اثبات این موضوع بوده اند. یکی از این دلایل آنان آیه «نهی از سوال» است. اینان با محور قرار دادن یکی از دو شان نزول ذکر شده برای آیه، که نهی از سوال را درباره مسائل فقهی می داند، این گونه نتیجه می گیرند که بسیاری از احکام دین پاسخ سوالات نابجایی است که اگرچه مورد نهی قرآن قرار گرفته، اما پس از پرسش، به عنوان «عرضیات» وارد دین گردیده و این نشانه «عصری بودن قرآن» است.
در این مقاله، با بررسی دقیق مفاد آیه «نهی از سوال»، اثبات می شود که شان نزول صحیح آیه مذکور، سوال از اموری همانند اجل انسان، سعادت، شقاوت و اموری بوده که مصلحت در ندانستن آن است و بر فرض قبول شان نزول دیگر، باز نمی توان «عرضی بودن برخی احکام قرآن» و درنتیجه، «عصری بودن آن» را اثبات کرد.