مقایسه نتایج شناسایی DNA هلیکوباکترپیلوری، کلامیدیا پنومونیه و مایکوپلاسما پنومونیه در بیماران تحت عمل جراحی اورژانس و الکتیوآنوریسم آئورت شکمی

سیزدهمین علت شایع منجر به مرگ در جهان غرب پاره شدن آنوریسم آئورت شکمی است. اگرچه تحقیقات قابل توجهی جهت شناسایی علت و مکانیسم گسترش آنوریسم انجام شده است، اما شناخت ناچیزی در مورد مکانیسم پاره شدن آنوریسم وجود دارد. هدف این مطالعه ارزیابی نقش احتمالی عفونت های هلیکوباکترپیلوری، کلامیدیا پنومونیه و مایکوپلاسما پنومونیه در گسترش و پاره شدن آنوریسم آئورت شکمی است.
در این مطالعه مقطعی ما به بررسی 50 بیمار مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش در مدت زمان 2 سال پرداختیم. چهار بیمار با سابقه سوء هاضمه و تحت درمان ضد هلیکوباکترپیلوری یا سابقه اخیر ابتلاء به عفونت تنفسی از مطالعه خارج شدند. بیماران را براساس اندیکاسیون عمل جراحی آنوریسم به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت عمل جراحی الکتیو آنوریسم آئورت شکمی و گروه دوم تحت عمل جراحی اورژانس آنوریسم آئورت پاره شده قرار گرفتند. در حین عمل جراحی نمونه گیری از جدار آنوریسم انجام می شد. نمونه ها جهت استخراج DNA میکروب های مورد مطالعه به روش PCR سریعا به آزمایشگاه منتقل می-شد. در این مطالعه جهت مقایسه داده های کیفی از آزمون های کای اسکوار و فیشر و جهت داده های کمی از آزمون های مان ویتنی و تی تست استفاده گردید.
در این مطالعه 46 بیمار بررسی شدند. در هر دو گروه هیچ مورد DNA هلیکوباکترپیلوری و مایکوپلاسما پنومونیه شناسایی نشد، اما بالاترین میزان DNA کلامیدیا پنومونیه در بیماران مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی پاره شده شناسایی شد (P