عوامل شخصیتی و دموگرافیک پیش بینی کننده سبک های یادگیری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

سبک یادگیری یک رفتار متمایز برای کسب دانش و مهارت است که از طریق مطالعه یا تجربه کسب می شود. شخصیت مجموعه سازمان یافته ای متشکل از خصوصیات به نسبت ثابت و بادوام است که در مجموع یک فرد را از دیگران متمایز می سازد. کلید اصلی، درگیر کردن فراگیرندگان در یادگیری ترجیحات و سبک یادگیری آنان و همچنین شناسایی عوامل تاثیرگذار روی این متغیرها می باشد. در این میان باید متغیرهای پیش بینی کننده سبک های یادگیری به گونه ای دقیق شناسایی شوند تا بتوان شرایط آموزشی را بهسازی نمود. هدف از این پژوهش، تعیین برخی عوامل پیش بینی کننده سبک های یادگیری در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان بود که در این مقاله به بررسی تاثیر عوامل دموگرافیک و ویژگی های شخصیتی آنان پرداخته شد.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی- مقطعی بود. برای این منظور از پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک، پرسش نامه آزمون شخصیتی NEO و پرسش نامه سبک های یادگیری Kolb (Kolb''s learning style inventory یا Kolb LSI) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها توسط شاخص های مرکز و پراکندگی و آزمون های 2 c، ضریب همبستگی Spearman و رگرسیون لجستیک (Logistic regression) صورت گرفت.
بیشتر افراد شرکت کننده در پژوهش زن و مجرد بودند. میانگین (± انحراف معیار) سن 96/2 ± 41/21 سال بود. بیشتر دانشجویان سبک یادگیری جذب کننده داشتند. بر اساس نتایچ مربوط به تیپ شخصیتی، نزدیک به یک سوم دانشجویان ویژگی شخصیتی وجدانی بودن (مسوولیت پذیری) داشتند.
نتایج مربوط به پیش بینی کننده های سبک های یادگیری نشان داد که تنها «جنس» پیش بینی کننده می باشد. بر این اساس توجه بیشتر به سبک های یادگیری دانشجویان منجر یه استفاده از شیوه های مناسب تدریس و تقویت و افزایش توانمندی های دانشجویان می گردد و با توجه بیشتر به سبک های یادگیری ترجیحی دانشجویان و تغییر روش های آموزشی، می توان اشتیاق به یادگیری در دانشجویان را افزایش داد.