تاثیر سطوح مختلف آهن محلول غذایی بر پاسخ سه رقم آفتابگردان به تنش شوری

در یک تحقیق گلخانه ای به روش آبکشت، واکنش ارقام آفتابگردان (های سان 125، ایروفلور و بلیزر) در سطوح مختلف شوری (صفر، 60 و 120 میلی مولار کلرید سدیم) و آهن (5، 50 و 100 میلی مولار) در محلول غذایی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بررسی شد. نتایج نشان داد که در اثر شوری ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، نسبت وزن خشک اندام هوایی به ریشه، غلظت پتاسیم و نسبت غلظت پتاسیم به سدیم کاهش و غلظت سدیم در گیاه افزایش یافت. با افزایش سطح آهن محلول غذایی از 5 به 50 میلی مولار ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و نسبت وزن خشک اندام هوایی به ریشه به طور معنی داری افزایش یافت. ولیکن با افزایش بیشتر غلظت آهن از 50 به 100 میلی مولار تغییر معنی داری در مقادیر مربوط به این صفات مشاهده نشد. برهمکنش سطوح آهن و رقم بر وزن خشک ریشه و غلظت پتاسیم در برگ معنی دار بود. رقم بلیزر کمترین و رقم های سان 125 بیشترین واکنش را نسبت به افزایش سطح آهن در محلول غذایی از نظر تولید ماده خشک ریشه نشان دادند. با این حال، با افزایش سطح آهن در محلول غذایی، اختلاف ارقام از این نظر کاهش یافت. از نظر غلظت پتاسیم در برگ ها فقط رقم بلیزر نسبت به افزایش سطح آهن پاسخ مثبت نشان داد. برهمکنش اثرات سه گانه شوری، آهن و رقم بر غلظت آهن در گیاه معنی دار شد. با توجه به نتایج به دست آمده، افزایش غلظت آهن در محلول غذایی موجب بهبود رشد ارقام آفتابگردان شد؛ ولی بر تعدیل اثرهای شوری تاثیر معنی داری نداشت.