تبیین تجربه ی زیسته ی پرستاران از حفظ کرامت انسانی بیمار

حفاظت از کرامت انسانی بیماران یکی از مهم ترین الزامات اخلاقی حرف پزشکی و پرستاری است. در واقع، احترام به کرامت انسانی بیمار که به کرات در استانداردهای ملی و بین المللی پرستاری مورد تاکید قرار گرفته است، ماهیت بنیادی مراقبت پرستاری را تشکیل می دهد.مطالعه ی حاضر مبتنی بر رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی تفسیری است که هدف از انجام آن کشف معنای حفظ کرامت انسانی بیمار بر اساس تجارب زیسته ی پرستاران است. در این پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 12 مشارکت کننده انتخاب شدند و در طی 16 جلسه مصاحبه ی عمیق، فردی و نیمه ساختاریافته با آنان داده های مطالعه گردآوری شد. متن مصاحبه های ضبط شده پس از مکتوب سازی، بر اساس رویکرد هرمنیوتیک و با استفاده از روش تجزیه و تحلیل Diekelmann، Allen، Tanner، (1989) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مصاحبه های مذکور تا زمان دستیابی به یک تفسیر غنی و عدم استخراج داده های جدید ادامه یافت. مضامین استخراج شده در این پژوهش عبارت بودند از: «احترام به فطرت برابر انسانی»، «مراقبت حرفه ای بیمار محور» و «احترام به حقوق همراهان» که در نتیجه امتزاج افق های حاصل از تجارب مشارکت کنندگان و پیش داشت های ذهنی محققان پدیدار شد. یافته های این مطالعه بیانگر آن بود که احترام به حقوق بیمار و همراهان وی، در راستای توجه به انسانیت و منحصر به فرد بودن هر یک از آن ها، از الزامات اساسی حفظ و ارتقاء منزلت انسانی بیماران و ارائه ی مراقبت اکرام بخش در بالین است.