جداسازی و تعیین انگل لیشمانیا با استفاده از روش های متداول و تکنیک های مولکولی از مخازن لیشمانیازیس جلدی در استان اصفهان

بیماری لیشمانیوز یکی از شش بیماری مهم گرمسیری است که سازمان بهداشت جهانی مطالعه و انجام تحقیقات درباره جنبه های مختلف آن را توصیه کرده و مورد حمایت قرار داده است. لیشمانیوز جلدی از جمله بیماری های انگلی بومی ایران است و استان اصفهان یکی از مهمترین کانون های آن در ایران می باشد.
برای صید مخازن از تله های زنده گیراستفاده شد. بعد از تعیین گونه، به روش سمباده زنی، از گوش های جوندگان سروزیته تهیه شد ودرمحیط کشت NNN وقاعده دمBalb/C تلقیح شد. همچنین پس از فیکس در لام وجود جسم لیشمن با استفاده از میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت. با روش ISH_Horovize از گوش های جوندگان DNA استخراج، با Nested- PCR ژن ITS-RDNA انگل لیشمانیا تکثیر و ارزیابی شد.
یافته های پژوهش: 50 سر جونده از 4 روستا در شهرستان اصفهان صید شد که 40 سر رومبومیس اپیموس و 10 سر مریونس لیبیکوس بودند. آلودگی لیشمانیایی در آزمایشات متداول (لام مستقیم، تزریق به Balb/C ودرمحیط کشت) (57%) درگونه های رومبومبس اپیموس و مریونس لیبیکوس مشاهده گردید. وجود انگل لیشمانیا ماژور دراین جوندگان به روش مولکولی (54%) تایید شد. نتایج تعیین توالی گونه ها وجود دو هاپلوتایپ متفاوت از لیشمانیا ماژور در جوندگان منطقه را ثابت کرد.
با توجه به یافته ها و وفور بالای جونده رومبومیس اپیموس و آلودگی بیشتر این جونده میزبان مخزن اصلی لیشمانیا میجر در استان اصفهان است. مریونس لیبیکوس دومین مخزن ZCL و استان اصفهان یکی از کانون های لیشمانیازیس در ایران است.