بررسی بیان مینی ژن های فاکتور 9 انسانی در سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان

سلول های بنیادی مزانشیمی هدف مناسبی جهت سلول درمانی و ژن درمانی بیماران هموفیلی B محسوب می شوند. این سلول ها دارای ویژگی های بی نظیر از جمله تمایز به طیف وسیعی از سلول های مختلف و ایمنی زایی اندک در شرایط پیوند می باشند که آن ها را برای سلول درمانی و ژن درمانی مناسب کرده است. بیان اندک ترانس ژن از مشکلات ژن درمانی است. با شناسایی توالی های تنظیمی و استفاده از آن ها در موقعیت های مناسب در ناقلین می توان در جهت بهبود بیان ژن با هدف ژن درمانی اقدام نمود. در این بررسی، 4 ناقل پلاسمیدی فاکتور 9 فاقد و واجد اینترون های ژن بتاگلوبین به درون سلول های مزانشیمی ترانسفکت گردیدند. هدف این پژوهش بررسی توانایی این سلول ها در بیان فاکتور 9 بود.
پس از جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از استخوان تیبیا و فمور موش رت، فنوتیپ این سلول ها با روش فلوسایتومتری تعیین شد. ناقلین پلاسمیدی فاکتور 9 با استفاده از عامل ترانسفکشن به درون سلول های مزانشیمی وارد شدند. 48 ساعت پس از ترانسفکشن، توانایی سلول های بنیادی در بیان مینی ژن های مختلف فاکتور 9 از طریق انجام آزمون ساندویچ الایزا بر روی محیط کشت و آزمون RT-PCR ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از نرم افزار SPSS ویرایش 18 استفاده شد. مقایسه میانگین داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (One – Way ANOVA) انجام شد.
بالاترین سطح بیان فاکتور 9 از سازه ژنی بدون اینترون و سازه ژنی دارای اینترون 1 ژن بتاگلوبین به دست آمد.بالاترین میزان فعالیت زیستی از فاکتور9 ترشح شده به محیط کشت از سازه ژنی دارای اینترون 1 و 2 بتا گلوبین به دست آمد.
سلول های بنیادی مزانشیمی توانائی بیان فاکتور 9 و اسپلایسنگ اینترون 1 ژن بتاگلوبین را نشان دادند. توالی های اینترونی بتاگلوبین سطح بیان فاکتور 9 را کاهش دادند که این کاهش بیان را می توان با احتمال به اسپلایسینگ نادرست اینترون ها نسبت داد.