الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

پژوهش حاضر، با هدف تعیین الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی (ADHD) و ارزیابی کاربرد ترسیم ساعت به مثابه ابزاری عصب روان‌شناختی در جمعیت کودکان ایرانی انجام شده است.

پژوهش حاضر، از نوع پس رویدادی با گروه همتاست که در آن 161 کودک با اختلال نارسایی توجه / بیش‌فعالی به صورت تصادفی چندمرحله‌ای و 161 کودک عادی 6 تا 12 سال که از نظر سن، جنسیت، دست‌برتری، پایه تحصیلی و هوشبهر با آنها همتا بودند، نیز به صورت تصادفی از مناطق 19 گانه شهر تهران انتخاب شدند. ازاین رو حجم کل نمونه مورد بررسی 322 نفر بود. مفهوم‌سازی زمان و ترسیم ساعت، به‌طور جداگانه و با استفاده از سامانه نمره‌‌گذاری کوهن و همکاران (2000) که بر روی کودکان مدرسه رو هنجار شده بود، مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها: 

نتایج نشان داد که عملکرد کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی، بدون توجه به زیرنوعهای مختلف، به طور معناداری، از کودکان عادی، ضعیف‌تر است. کودکان با اختلال نارسایی توجه /بیش‌فعالی از زیر نوع مرکب، عملکردی ضعیف‌تر از دو زیرنوع دیگر داشتند. تحلیل کیفی عملکرد، خطاهایی را آشکار ساخت که ناشی از برنامه‌ریزی ضعیف در انجام تکلیفهای نیازمند هماهنگی است، و همواره با بدکارکردی اجرایی در کودکان با اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی به چشم می‌خورد.

نتیجه‌گیری:

 با توجه به تحلیلهای کمی و کیفی و تفاوتهای بین الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی، آزمون ترسیم ساعت ابزار غربالگری مناسب و بخش‌سودمندی از ارزیابی جامع عصب روان‌شناختی در کودکان با ADHD است.