ارزیابی چند علف کش در کنترل پنجه مرغی (Cynodon dactylon) و پیچک (Convolvulus arvensis) در یونجه (Medicago sativa) مستقر

به منظور ارزیابی اثر چند علف کش در کنترل علف های هرز مزارع یونجه مستقر در منطقه جیرفت، آزمایشی بصورت طرح بلوک های تصادفی کامل با 4 تکرار طی دو سال (89-1387) اجرا شد. تیمار های آزمایش عبارت بودند از کاربرد علف کش های پرسوئیت (ایمازتاپیر 10 درصد SL) به میزان های 4/0، 6/0، 8/0 و 1 لیتر در هکتار به همراه یک لیتر سیتوگیت بعلاوه فوکوس (سیکلوکسیدیم 10 درصد EC) به میزان 2 لیتر در هکتار، استامپ (پندی متالین 33 درصد EC) به میزان 5/2 و 3 لیتر در هکتار، بازاگران (بنتازون 48 درصد SL) به میزان 3 لیتر در هکتار بعلاوه سیکلوکسیدیم به میزان 2 لیتر در هکتار، سنکور (متری بوزین 70 درصد WP) به میزان یک کیلو گرم در هکتار، بوترس (توفوردی بی 3/42 درصد EC) به میزان 2، 5/2، 3 و 5/3 لیتر در هکتار از ماده تجارتی و تیمار شاهد شامل وجین در طول فصل رشد بود. اثر علف کش ها بر کاهش وزن خشک و تراکم علف های هرز طی سه چین بررسی شد. نتایج نشان داد تیمار ها اثر معنی داری بر کاهش تراکم و وزن خشک علف های هرز پنجه مرغی (Cynodon dactylon) و پیچک (Convolvulus arvensis) داشتند. در بین تیمارهای آزمایش سیکلوکسیدیم دو لیتر در هکتار بهترین گزینه در کنترل پنجه مرغی بود، بطوری که این تیمار تراکم این علف هرز را بین 47 تا 64 و وزن خشک آن را بین 47 تا 62 درصد کاهش داد. بهترین تیمار جهت کنترل پیچک علف کش توفوردی بی به میزان 5/3 لیتر در هکتار از ماده تجارتی بود و توانست تراکم این علف هرز را بین 38 تا 42 درصد و وزن خشک آن را 36 تا 39 درصد کاهش دهد. بیشترین عملکرد یونجه نیز در حضور تیمارهای کاربرد ایمازتاپیر 8/0 و یک لیتر سیکلوکسیدیم در هکتار برداشت شد.