اثر داروی سیلی مارین و دی متیل سولفوکساید بر بیان رسپتور کموکاینی 3CXCR مربوط به لنفوسیت های کمکی نوع 1

سیلیمارین یک کمپلکس فلاونولیگنان مشتق از گیاه خار مریم (Milk thistle) با نام علمی SilybumMarianum است که به خاطر اثرات حفاظت کبدی و ضد التهابی اش معروف است. در سال های اخیر، توجه محققان به اثرات تعدیل ایمنی (Immunomodulatory) این گیاه معطوف شده است و در این خصوص، مطالعاتی انجام گردیده است. در مطالعه ی حاضر، اثر داروی سیلی مارین بر بیان رسپتور کموکاینی 3CXCR (3Chemokine (C-X-C motif) receptor) لنفوسیت 1Th (1T helper) در مقایسه با دی متیل سولفوکساید (DMSO یا Dimethyl sulfoxide) مورد بررسی قرار گرفت.
ابتدا از افراد سالم خون گیری انجام شد (8 = n). سپس با استفاده از فایکول سلول های تک هسته ای، خون محیطی (PBMC یا Peripheral blood mononucleated cell) جداسازی گردید و در محیط RPMI (Roswell Park memorial institute medium) و در مجاورت سیلی مارین و DMSO با غلظت مناسب (Mμ 100) قرار گرفت. درصد سلول های T+4CD بیان کننده ی رسپتور کموکاینی در بین جمعیت های لنفوسیت های T توسط رنگ های FITC (Fluoresseinisothiocyanate) و PE (Phycoerythrin) که روی آنتی بادی های منوکلونال ضد انسانی کونژوگه شد، با استفاده از فلوسایتومتری نسبت به شاهد منفی (DMSO) تعیین گردید سیلی مارین در غلظت مورد استفاده (Mμ 100) در مقایسه با DMSO به طور قابل ملاحظه ای باعث افزایش بیان رسپتور 3CXCR گردید (05/0 > P).
ارزیابی سیلی مارین بر بیان رسپتورهای کموکاینی، به عنوان یک عامل تعدیل کننده ی ایمنی (Modifier) نشان داد که در شرایطی که سرکوب ایمنی (Immunosuppression) مورد نیاز است، می تواند داروی ارزشمندی باشد.