بررسی تاثیر پیشگیرانه ی میدازولام و هالوپریدول در زمان القای بیهوشی بر میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل استرابیسم

تهوع و استفراغ از عوارض شایع بعد از عمل جراحی به ویژه پس از جراحی استرابیسموس چشم می باشد. استفاده ی پیشگیرانه از یک دارو مثل میدازولام به تنهایی، تاثیر کمتری در کاهش میزان این عارضه داشته است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر ترکیب هالوپریدول و میدازولام وریدی در میزان شدت تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی استرابیسم بود.
در یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دو سو کور، 90 بیمار با سن 60-18 سال کاندیدای عمل جراحی استرابیسم مراجعه کننده به مرکز چشم پزشکی فیض اصفهان انتخاب شدند. نمونه ها به صورت تصادفی به سه گروه 30 نفری تقسیم گردیدند. در گروه A در زمان القای بیهوشی میدازولام به میزان mg/kg 05/0 و تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg 5/2، در گروه B میدازولام به میزان mg/kg 05/0 و تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg 5/2 و هالوپریدول به میزان mg/kg 05/0 و در گروه C تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg 5 تجویز شد. میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل و همچنین میزان نیاز به داروی ضد استفراغ در ریکاوری و بخش تا 24 ساعت در بیماران سه گروه ارزیابی شد و با یکدیگر مقایسه گردید.
در بیماران گروه B میزان بروز تهوع و استفراغ در مقایسه با گروه های A و C در ریکاوری و بخش کمتر بود (05/0 > P). میزان استفاده از داروهای ضد استفراغ به صورت واضحی در گروه B در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود.
با توجه به شیوع زیاد تهوع و استفراغ بعد از جراحی استرابیسموس چشم، استفاده ی پیشگیرانه از ترکیب وریدی میدازولام و هالوپریدول جهت کاهش این عارضه می تواند تاثیر بیشتری داشته باشد.