رابطه بین ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و میزان تمرین هفتگی با تحلیل رفتگی ورزشکاران جوان نخبه

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و میزان تمرین هفتگی با تحلیل رفتگی ورزشکاران جوان نخبه استان کرمان بود. جامعه آماری تحقیق شامل ورزشکاران مرد نخبه استان کرمان از رشته های تیمی و انفرادی (تنیس روی میز، کاراته، تکواندو، بدمینتون، دوچرخه سواری، هندبال، والیبال، بسکتبال و فوتبال) با دامنه سنی 15 تا 19 که به صورت مداوم در پایگاه قهرمانی این استان در سال 1391 تمرین میکردند. حداقل چهار سال سابقه (n = سال بود (120 فعالیت در رشته ورزشی و کسب مقام در سطح کشوری را دارا بوده اند. نمونه تحقیق باتوجه به فرمول کوکران، 92 نفر است که، (به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمعآوری داده ها از پرسشنامه ادراک جو انگیزشی همتیمی ها (نوتامانیس و وازو، 2005 پرسشنامه تحلیل رفتگی ورزشکاران (ریداک و اسمیت، 2001)، و پرسشنامه ادراک استرس (کوهن و همکاران، 1983) استفاده شد. در نهایت از فرم ویژگی های فردی برای مشخص کردن میزان ساعات تمرین هفتگی، مقامهای کسب شده، مدت فعالیت، سن و رشته ورزشی استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و نمودار پراکنش و آزمون نمونه های مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تمامی اجزای ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها (به غیر از نزاع درون- بین خرده مقیاس نزاع درون تیمی. (P< 0/ تیمی) با تمامی اجزای تحلیل رفتگی ورزشکاران رابطه منفی و معناداری وجود دارد (05 بین ادراک استرس و تمامی اجزای تحلیل رفتگی. (P≥ 0/ و تحلیل رفتگی رابطه مثبت مشاهده شد. این رابطه معنادار نبود (05 اما بین ساعات تمرین هفتگی با تحلیل رفتگی و خرده مقیاسهای آن، رابطه. (P <0/ رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد (05 علاوه بر این بین تحلیل رفتگی، ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و ساعات تمرین. (P≥ 0/ معناداری نیز مشاهده نشد (05 در نهایت، نتایج آماری در زمینه پیشبینی. (P≥ 0/ هفتگی در ورزشکاران تیمی و انفرادی تفاوت معناداری وجود نداشت (05 47 درصد میزان تحلیلرفتگی باتوجه به ادراک جو انگیزشی همتیمی ها، استرس و میزان تمرین / تحلیل رفتگی نشان داد که 7 هفتگی تبیین میشود. بهعلاوه، از بین این متغیرها، استرس مهمترین عامل پیشبینیکننده تحلیلرفتگی ورزشکاران بود. نتایج نشان داد که توجه به نقش هم تیمی ها و کنترل استرس ورزشکاران در فرایند تحلیل رفتگی میتواند تضمین کننده کاهش این پدیده در ورزشکاران نخبه جوان باشد و در نتیجه به بهبود عملکرد و پایداری آنان در عرصه ورزش منجر شود.