تاثیر مصرف پیراستام بر روند بهبود نمره آزمون زبان پریشی به دنبال سکته ایسکمیک حاد مغزی؛ کارآزمایی بالینی

بروز سا?نه سکته مغزی 15 میلیون نفر در جهان است.? ک سوم ب?ماران سکته مغزی از اختلال تکلم یا زبان پریشی (Aphasia) رنج م? برند و این اختلال اغلب با ناتوان? قابل توجه در ا?ن ب?ماران همراه است. به دلیل دشواری در درمان زبان پریشی از طریق گفتار درمانی، ترجیح پزشکان بیشتر به استفاده از دارودرمانی می باشد. این مطالعه به بررسی نقش پیراستام (Piracetam) در بهبود زبان پریشی پرداخت. در گذشته از این دارو در افزایش پرفیوژن مغزی و بهبود حافظه و دقت در بیماران دچار اختلال استفاده می شد.
این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور بود که بر روی بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد انجام شد. بیماران گروه مداخله تحت درمان پیراستام با دوز خوراکی روزانه 8/4 گرم قرار گرفتند؛ به طوری که از روزی دو قرص شروع گردید و طی یک هفته به حد 4800 میلی گرم رسانده شد و به گروه دوم دارونما با شکل و اندازه داروی پیراستام داده شد. تمامی بیماران به مدت سه ماه تحت درمان بودند و در ماه اول، دوم و سوم پس از سکته مغزی توسط آزمون مرجع فارسی زبان پریشی نیلی پور مورد بررسی قرار گرفتند.
در این مطالعه 40 بیمار بررسی شدند. در کسب نمره آزمون زبان پریشی، میانگین گروه مداخله قبل از ورود به مطالعه 9/0 ± 3/2، مرتبه اول 0/3 ± 1/25، دوم 2/3 ± 0/40 و سوم 1/3 ± 7/46 بود و این میانگین درگروه شاهد قبل از ورود به مطالعه 3/1 ± 3/2، مرتبه اول 1/1 ± 5/8، دوم 0/3 ± 1/33 و سوم 7/3 ± 2/48 بود. در مرتبه اول و دوم پیگیری، بین بیماران دو گروه از نظر نمره آزمون زبان پریشی اختلاف معنی دار آماری مشاهده گردید (05/0 P<)؛ ولی در مرتبه سوم، امتیاز هر دو گروه در یک سطح بود و اختلاف معنی داری نداشت (05/0 P>).
مصرف داروی پیراستام در بیماران مبتلا به زبان پریشی ناشی از سکته مغزی ایسکمیک حاد باعث افزایش آزمون زبان پریشی سریع تر تا حد متوسط قابل انتظار نسبت به گروه شاهد می شود، ولی میزان بهبودی این بیماران نسبت به گروه شاهد تفاوتی ندارد.