تاثیر تجویز ویتامین E و دگزامتازون بر تغییرات بیوشیمیایی

واریکوسل نه تنها اثرات عملکردی و ساختاری متنوعی بر سیستم تولیدمثلی نر دارد؛ بلکه بر سایر بافت های بدن نیز از جمله کبد تاثیرگذار است. بنابراین، در بیماران واریکوسلی تجویز ویتامین E (VE) و دگزامتازون (DEX) توصیه می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر واریکوسل تجربی بر روی کبد و اثرات محافظتی VE و DEX انجام شد.
در این مطالعه 30 راس موش رت نر به پنج گروه تقسیم شدند. گروه های آزمایشی در 4 زیرگروه: واریکوسلی؛ واریکوسلی + ویتامین (E(mg/kg150؛ واریکوسلی+دگزامتازون (mg/kg25/ 0) و واریکوسلی + ویتامین E+ دگزامتازون قرار گرفتند. لاپاراتومی ساده در گروه شاهد القا شد. همزمان با اخذ نمونه خونی سطح سرمی؛ گلوکز، آلانین آمینو ترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان کربوهیدرات سیتوپلاسمی هپاتوسیت ها، به روش رنگ آمیزی پریودیک اسید شیفت بررسی شد. آنالیز آماری با استفاده از آزمون واریانس و تست تعقیبی توکی صورت گرفت. سطح معنی داری، 05/ 0>p در نظر گرفته شد.
میزان گلوکز، ALT وAST، به طور معنی داری در گروه های ویتامین E و دگزامتازون نسبت به گروه واریکوسلی کاهش نشان داد (05/ 0>p). همچنین نکروز، اتساع ورید مرکزی و نفوذ سلول های لنفاوی کاهش یافت.
طبق نتایج این مطالعه، واریکوسل در دو سطح بیوشیمیایی و بافت شناسی باعث بروز آسیب می شود که تجویز ویتامینE به همراه دگزامتازون عوارض ناشی از واریکوسل و مضافا اثرات جانبی دگزامتازون را کاهش می دهد.