بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از پیوند تاندون همسترینگ و تاندون پاتلار (بررسی مقایسه ای نتایج کوتاه مدت)

پیش درمورد انتخاب پیوند مناسب برای بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی تناقضات زیادی وجود دارد. در مطالعه حاضر، نتایج بالینی و عملکردی بازسازی آرتروسکوپی رباط متقاطع جلویی با استفاده از تاندون همسترینگ داخلی و تاندون پاتلار مقایسه شدند.
در این مطالعه گذشته نگر، 88 بیمار دچار آسیب رباط متقاطع جلویی در یک مرکز درمانی شهر یزد بررسی شدند. بیماران بر اساس نوع اتوگرافت مورد استفاده برای بازسازی آرتروسکوپی رباط متقاطع جلویی به دو گروه تاندون همسترینگ (48 نفر) و تاندون پاتلار (40 نفر) تقسیم شدند. در معاینه نهایی که پس از 2.2±18.5 ماه در گروه همسترینگ و 2.9±19.3ماه در گروه پاتلار انجام شد، شدت درد با استفاده از معیار دیداری درد (VAS) و دامنه خمیدگی زانو اندازه گیری شد. نتایج جراحی با استفاده از نمره «تگنر لی شلم» و KOOS و توانایی بازگشت بیماران به فعالیت قبلی ارزیابی شد.
بین دو گروه از نظر دامنه خمیدگی زانو، نمره KOOS و «تگنر لی شلم» اختلاف معنی دار وجود نداشت. میانگین نمره دیداری درد در گروه همسترینگ 0.3±0.9و گروه پاتلار5/0±15/1 بود (0.05≤p). 80% بیماران گروه تاندون پاتلار و 4/85% بیماران گروه همسترینگ توانایی بازگشت به فعالیت قبلی را به دست آوردند (0.05≤p).
بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی با استفاده از اتوگرافت تاندون پاتلار و تاندون همسترینگ داخلی در کوتاه مدت موثر و با نتایج مطلوب بالینی و عملکردی همراه است و نوع گرافت تاثیری در نتایج کوتاه مدت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط ندارد.