بررسی نقش تعدیل کننده خودکارآمدی در رابطه بین استرس شغلی با رفتار شهروندی سازمانی و رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

یکی از مهم ترین منابع دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی نیروی انسانی آن است و عوامل تشکیل دهنده این نیرو، افرادی هستند با نیازهای بی شمار که در صورت رفع نیازهایشان و داشتن انگیزه کافی، استعداد و مهارت خود را در خدمت دانشگاه به کار خواهند گرفت؛ مانند هر سازمانی موفقیت و پیشرفت دانشگاه نیز به نیروی انسانی آن بستگی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل کننده خودکارآمدی در رابطه بین استرس شغلی با رفتار شهروندی سازمانی و رضایت شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه می باشد.
جامعه آماری این پژوهش کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی استان آذربایجان غربی می باشد که از میان آن ها 149 با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های خود کارآمدی ماسلی و همکاران (2008)، رفتار شهروندی سازمانی هوی و پالو (2004)، رضایت شغلی برایفیلد (1951) و استرس شغلی هاوس و ریزو (1972) استفاده شده است. ضریب پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 73/0، 74/0،75/0 و 76/0 به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها در این پژوهش از فن های آمار توصیفی مانند میانگین، انحراف استاندارد و آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی، آزمون T، F، آزمون نا پارامتری کولموگروف- اسمیرنف و تحلیل واریانس چندگانه استفاده شده است.
نتایج و یافته های این تحقیق نشان می دهد که رابطه بین استرس شغلی با خود کارآمدی، رفتار شهروندی سازمانی و رضایت شغلی منفی و معنی دار و رابطه بین خودکارآمدی شغلی با رفتار شهروندی و رضایت شغلی مثبت و معنی دار می باشد. همچنین متغیر خودکارآمدی شغلی در رابطه بین استرس و رفتار شهروندی، رضایت شغلی نقش تعدیل کنندگی دارد.
با استفاده از یافته های پژوهشی نتیجه می گیریم مسئولین محترم دانشگاهی، باید برنامه های مدونی برای ارزیابی های مداوم از وضعیت استرس شغلی، رفتار شهروندی سازمانی و رضایت شغلی و عوامل موثر بر آن در اعضای هیئت علمی دانشگاه ها به عمل آورند.