روند تغییرات برخی از خصوصیات شیمیایی آب های زیرزمینی دشت سگزی اصفهان طی سال های 1374 تا 1387

منابع آب زیرزمینی به عنوان مهمترین منبع آب شیرین به حساب می آیند. نیاز فزاینده به منابع آب در ایران، موجب بهره برداری بی رویه و سبب برهم زدن تعادل طبیعی منابع آب زیرزمینی شده است، بطوری که تراز سفره های آبدار در بسیاری از مناطق کشور منفی شده است. هدف از این تحقیق، بررسی روند تغییرات برخی از خصوصیات آب های زیرزمینی دشت سگزی اصفهان طی دوره ی آماری 1374 تا 1387 می باشد. بدین منظور، داده های مورد نیاز از سازمان آب منطقه ای اصفهان تهیه و آزمون همگنی با آزمون تام (ران- تست) در سطح اطمینان 95 درصد بر روی داده ها انجام گردید. جهت بررسی استقلال داده ها نیز از توابع خودهمبستگی مربوط به سری های زمانی (ACF) استفاده شد، بدین صورت که میزان خودهمبستگی داده ها در تاخیرهای زمانی مختلف محاسبه و در نهایت از آزمون من-کندال جهت ارزیابی روند سری های زمانی تغییرات خصوصیات آب های زیرزمینی استفاده شد. نتایج آزمون ران- تست نشان داد تمامی سری های مورد استفاده در این تحقیق همگن می باشند (Pvalue > 0.05). نتایج آزمون تحلیل روند برای چاه های منطقه، نشان دهنده روند معنی دار افزایش میزان کلر در منابع آب زیرزمینی منطقه می باشد (P value > 0.05). همچنین میزان کلسیم نیز 3 واحد افزایش نشان می دهد. نتایج همچنین نشان داد که تمامی سری های مورد استفاده در این تحقیق تصادفی هستند و آزمون تحلیل روند من- کندال می تواند شاخص مناسبی برای ارزیابی روند موجود در داده ها باشد. به دلیل بهره برداری بی رویه ای که از منابع آب زیرزمینی صورت می گیرد، با افزایش عمق سطح آب، بر میزان املاح مختلف شوری مانند کلر و سدیم افزوده می گردد که این موضوع بر شدت تخریب منابع سطحی زمین مانند خاک و پوشش گیاهی می افزاید که این وضعیت بیشتر در چاه های محدوده اراضی کشاورزی مشاهده می گردد.