اثر بخشی گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر کنش های اجرایی بر بهبود کنش های اجرایی افراد مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر کنش های اجرایی، بر بهبود کنش وری اجرایی دانشجویان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون کنشی (ADHD) بود. این پژوهش در سال تحصیلی 1392-1391 انجام و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. بدین منظور از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد که قبلا تشخیص ADHD گرفته بودند یا از نشانه های این اختلال رنج می بردند، دعوت شد. تشخیص اولیه از طریق مقیاس درجه بندی ADHD بزرگسالان بارکلی و تشخیص قطعی با مصاحبه ی روانپزشکی صورت گرفت. 32 نفر از دانشجویان مبتلا به ADHD انتخاب شدند و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر کنش های اجرایی برای گروه آزمایش ارائه شد و گروه گواه در فهرست انتظار قرار گرفت. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه هایBAARS و نارسایی کنش های اجرایی بارکلی (BDEFS) را تکمیل کردند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که گروه آزمایش نسبت به گروه گواه، پس از مداخله، بهبود معناداری را در کنش های اجرایی مدیریت زمان، برنامه ریزی و سازمان دهی، خود انگیزشی و خود نظم جویی هیجانی نشان دادند. نتایج پژوهش نشان می دهد که گروه درمانی شناختی - رفتاری مبتنی بر کنش های اجرایی، بر بهبود کنش وری اجرایی دانشجویان مبتلا به ADHD موثر بوده و می تواند به عنوان یک رویکرد نوین به بهبود کنش های اجرایی در این دانشجویان منجر شده، و در کنار سایر درمان ها مورد توجه قرار گیرد.