گرافیک در کتاب های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان: نقش ارتباطی و کارکرد آثار گرافیک در رویدادهای آموزشی

کاربرد گرافیک در آموزش زبان، از عناصر بنیادین طراحی آموزشی است. بر پایه ی نظریه های یادگیری شناختی، عناصر دیداری اگر به درستی به کار روند، نقش بسزایی در پشتیبانی از یادگیری دارند؛ همان گونه که کاربرد نادرست آن ها نیز به آموزش آسیب می رساند. با وجود این، در تهیه ی مواد آموزشی، اغلب، یا گرافیک نادیده گرفته می شود و یا کاربرد آن آگاهانه نیست. این پژوهش با توجه به نظریه های یادگیری شناختی، به بررسی نقش ارتباطی آثار گرافیک و نیز همراهی یا مشارکت این آثار در رویدادهای آموزشی در متون منتخب آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان می پردازد. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که 1) در طراحی متن های آموزشی یاد شده، به کارگیری کارکرد حسی اثر گرافیک بیش از کارکرد شناختی آن بوده است، 2) بیشترین تاثیر شناختی آثار گرافیک مربوط به کاربرد آن ها در تمرین های درس است و این آثار، کمتر در ارائه ی متن زبانی مشارکت داشته اند. با توجه به نتایج این پژوهش، تهیه کنندگان متون یاد شده، چندان به چگونگی کاربرد آثار گرافیک از منظر نظریه های یادگیری شناختی توجه ننموده اند. بنابراین، بایسته است کاربرد گرافیک در این متون، بر اساس شاخص های یاد شده، بازتعریف و اعمال شود.