مطالعه اثر محلول پاشی روی بر عملکرد کمی و کیفی گندم در شرایط کمبود آب

به منظور بررسی اثر محلول پاشی سولفات روی برعملکرد کمی و کیفی گندم در شرایط کمبود آب، آزمایشی در سال های زراعی 1388 و 1389 به صورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اصلی شامل شرایط رطوبتی مختلف از قبیل آبیاری معمول، تنش رطوبتی انتهای فصل رشد با قطع آبیاری از زمان گرده افشانی تا انتهای رشد و تنش رطوبتی انتهای فصل رشد با قطع آبیاری از زمان شیری تا انتهای رشد و فاکتورهای فرعی شامل سه ژنوتیپ گندم شامل مهدوی، شیراز و پیشتاز و سه غلظت مختلف 0، 5/2 و 5 میلی گرم بر کیلو گرم سولفات روی بودند. نتایج این آزمایش نشان دادکه با افزایش شدت تنش رطوبتی، عملکرد دانه، مقدار ماده خشک و شاخص برداشت کاهش یافته و مقدار پروتئین دانه افزایش یافت. با افزایش تنش رطوبتی، عملکرد دانه در همه رقم ها کاهش نشان داد، اما ملاحظه شد که با قطع آب در مرحله گرده‎افشانی، رقم پیشتاز حداکثر عملکرد دانه را نشان داد (6107 کیلوگرم در هکتار). در شرایط آبیاری کامل، همه رقم ها به‎ویژه رقم مهدوی عملکرد بالایی داشت. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که کاربرد سولفات روی اثر مثبت معنی‎داری روی اکثر صفات داشت، به طوری که مصرف سولفات روی به میزان 5/2 میلی گرم بر کیلوگرم در شرایط آبیاری کامل باعث افزایش 27 درصدی عملکرد دانه شد. هم‎چنین با مصرف سولفات روی، غلظت روی در دانه به طور معنی‎داری افزایش یافت.