بررسی رابطه بین راه های مقابله با تنیدگی و بیومارکر تروپونین قلبی I در بیماران عروق کرونر قلب

به نظر می رسد کاربرد روش های مقابله با تنیدگی در بیماران عروق کرونر قلب می تواند منجر به تغییرات قابل ملاحظه ای در سطح تروپونین قلبی I شود. ولی پژوهشگران تا به حال به طور تجربی آن را مورد کنکاش قرار نداده اند، لذا هدف اصلی این پژوهش شناخت رابطه بین راه های مقابله با تنیدگی و بیومارکر تروپونین اختصاصی قلب Iو نیز یافتن راه های مقابله ای که تغییرات در غلظت بیومارکر تروپونین قلبی I را پیش بینی می کند، می باشد.
جامعه آماری پژوهش، همه بیماران مبتلا CHD مراجعه کننده به بیمارستان قلب و عروق شهید رجائی تهران بودند. تعداد 44 بیمار مبتلا به CHD بستری در بخش های داخلی زنان، داخلی مردان و بخش های خصوصی بیمارستان که گرفتگی عروق کرونر در آنها توسط آنژیوگرافی مورد تایید قرار گرفته بود، از بین بیماران واجد شرایط انتخاب شدند. در این پژوهش، از پرسشنامه راه های مقابله ای – لازاروس و فولکمن و کیت تروپونین قلبی I (ساخت شرکت Biomerieux فرانسه) استفاده شد.
یافته ها نشان داد که بین راه های مقابله با تنیدگی هیجان مدار(ناکارآمد) با بیومارکر تروپونین قلبی I همبستگی مثبت و رابطه معنی دار و نیز بین راه های مقابله با تنیدگی مساله مدار (کارآمد) با بیومارکر تروپونین قلبی I همبستگی منفی و رابطه معنی دار وجود دارد. ضریب تاثیر راه مقابله ای ارزیابی مجدد مثبت با توجه به آمارهt نشان داد که از بین 8 راه مقابله با تنیدگی فقط این متغیر با اطمینان 99 درصد می تواند تغییرات مربوط بیومارکر تروپونین قلبی I را پیش بینی کند (735/0-=β).
در مجموع نتیجه گرفتیم که افزایش کاربرد راه های مقابله با تنیدگی هیجان مدار (ناکارآمد) باعث افزایش در سطح بیومارکر تروپونین قلبی I و افزایش در به کارگیری راه های مقابله با تنیدگی مساله مدار (کارآمد) منجر به کاهش در سطح بیوماکر تروپونین قلبی I می شود.