بررسی شرایط لوله گذاری تراشه بدون شل کننده عضلانی با پروپوفول، مپریدین و دوزهای پایین رمی فنتانیل

استفاده از دوزهای بالای رمی فنتانیل و پروپوفول به طور معمول شرایط مطلوبی را جهت لوله گذاری تراشه فراهم می سازد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شرایط لوله گذاری تراشه با مپریدین، پروپوفول و دوزهای پایین رمی فنتانیل (5/1-1 میکروگرم بر کیلوگرم) صورت گرفت.
پس از تزریق پیش داروی مپریدین و میدازولام، 60 بیمار تحت عمل جراحی ارتوپدی به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به بیماران گروه اول رمی فنتانیل با دوز 1 میکروگرم بر کیلوگرم و به بیماران گروه دوم رمی فنتانیل با دوز 5/1 میکروگرم بر کیلوگرم تزریق و لوله گذاری تراشه 90 ثانیه پس از القای بیهوشی با پروپوفول انجام شد. سپس شرایط لوله گذاری با توجه به وضعیت لارنگوسکوپی، طناب های صوتی، شلی فک و سرفه به حالت های عالی، خوب و بد تقسیم گردید.
شرایط لوله گذاری در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (560/0 = P). فشار خون متوسط و ضربان قلب نسبت به مقادیر پایه در دو گروه تفاوت معنی داری را نشان داد (001/0 = P)، اما موردی از افت فشار خون و کاهش ضربان قلب که نیاز به مداخله درمانی داشته باشد گزارش نشد.
استفاده از مپریدین با دوزهای پایین رمی فنتانیل (5/1-1 میکروگرم بر کیلوگرم) و پروپوفول شرایط عالی و خوبی را جهت لوله گذاری تراشه در بیماران سالم فراهم می سازد.