پویایی های نرخ ماهانه تورم ایران با استفاده از الگوی STAR

تورم از مشکلات اساسی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه است، به طوری که سطوح بالای تورم باعث کاهش رشد، تخصیص نادرست منابع و بی نظمی در قیمت های نسبی می گردد. از آنجا که در اغلب مطالعات صورت گرفته از مدل های خطی برای مدلسازی سری های زمانی استفاده شده است، این مقاله با هدف افزایش ادبیات تجربی در رابطه با پایداری تورم در ایران با استفاده از مدل های غیرخطی انجام یافته است. در این تحقیق به بررسی فرضیه پایداری نرخ تورم ماهانه در ایران طی سال های (1386- 1341) با استفاده از مدل های غیرخطی STAR پرداخته شده است، همچنین از آزمون های Ng، Perron و KPSS برای بررسی فرضیه ریشه واحد بودن نرخ تورم استفاده شده است. نتایج حاکی از آن است که نرخ تورم ماهانه در ایران به صورت غیر خطی است و از الگوی LSTAR تبعیت می کند و مشخص شد که نرخ تورم ماهانه به صورت محلی ناپایدار است، به طوری که در رژیم پایینی (کمتر از 5/2 درصد) پایدار و در رژیم بالایی ناپایدار است و هزینه هر سیاستگذاری برای کنترل نرخ تورم تا زمانی که نرخ تورم در رژیم بالایی قرار دارد از منافعش بیشتر است، اما تحلیل پایداری بر اساس آزمون ریشه واحد حاکی از وجود ساختار پایدار بلندمدت نرخ تورم ماهانه در اقتصاد ایران می باشد.