تاثیرخستگی موضعی بر فعالیت میوالکتریکی عضلات ارکتور اسپاین و جابه جایی مرکز فشار پاها در بازیابی تعادل متعاقب آشفتگی پاسچرال در افراد کایفوتیک

دفورمیتی کایفوسیس بر کنترل پاسچر موثر است. خستگی عضلانی نیز عاملی است که موجب اختلال در مکانیزم کنترل تعادل بدن می شود. هدف مطالعه حاضر، اثرخستگی موضعی بر فعالیت میوالکتریکی عضلات ارکتور اسپاین و جابه جایی مرکز فشار پاها در بازیابی تعادل در افراد کایفوتیک متعاقب اعمال آشفتگی پاسچرال بود.
در این مطالعه شبه تجربی، 12 دانشجوی مرد با انحنای بیش از 40 درجه و 12 نفر با انحنای طبیعی ستون فقرات پشتی شرکت کردند. برای اندازه گیری میزان کایفوز پشتی از خط کش منعطف استفاده شد. درحالی که آزمودنی ها بر روی سیستم فوت اسکن نصب شده بر روی یک صفحه متحرک ایستاده بودند تعادل با اعمال اغتشاش ناگهانی در جهت قدامی- خلفی با رها کردن وزنه ای برابر 10 درصد وزن بدن در دو شرایط قبل (3 تکرار) و پس از اعمال خستگی (3 تکرار) بر هم زده شد. فعالیت میوالکتریکی عضلات ارکتور اسپاین و مولتی فیدوس با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمونی T مستقل در دو گروه مقایسه شد (05/0P<).
جابه جایی مرکز فشار پاها پس از خستگی، تغییر معناداری در بین گروه ها نداشت. فعالیت عضلات لانجیسیموس توراسیس (001/0=P) و ایلیوکوستالیس توراسیس (001/0=P) در گروه کنترل بعد از خستگی افزایش یافت، اما فعالیت عضله مالتی فیدوس تغییر معناداری را نداشت (084/0=P). فعالیت لانجیسیموس توراسیس (028/0=P) درگروه کایفوتیک به طور معناداری بعد از خستگی افزایش یافت.
خستگی عضلات ارکتور اسپاین تاثیر معناداری برروی کنترل تعادل در دو گروه ندارد، اما فعالیت الکتریکی این عضلات در گروه کایفوتیک برای بازیابی تعادل پس از اعمال آشفتگی پاسچرال، متفاوت از گروه کنترل بود.