مقایسه بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار

امروزه محققان، ورزش را به عنوان یکی از روش های تقویت کننده در رشد مولفه های روانشناختی در نظر می گیرند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار بود.
این مطالعه از نوع مقطعی است و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان شهر میاندوآب در سال تحصیلی 1392-1391 بودند. نمونه آماری پژوهش شامل 100 دانش آموز ورزشکار و 100 دانش آموز غیرورزشکار بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند و به مقیاس بهزیستی روانشناختی Ryff (با پایایی 68/0) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t برای گروه های مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) استفاده شد.
نتایج حاصل از آزمون t نشان داد که بهزیستی روانشناختی کلی دانش آموزان ورزشکار (89/14±86/81) از دانش آموزان غیرورزشکار (22/9±13/76)، به صورت معناداری بیشتر است (001/0>P). نتایج حاصل از تحلیل واریانس چندمتغیری نیز نشان داد که روابط مثبت با دیگران و هدف در زندگی دانش آموزان ورزشکار (89/3±82/13 و 43/3±97/14) از دانش آموزان غیرورزشکار (73/2±74/11 و 80/2±50/12)، به صورت معناداری بیشتر است (001/0>p). اما در پذیرش خود، تسلط محیطی، رشد فردی و استقلال، تفاوت آماری معناداری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0

نتیجه گیری

این نتایج حاکی است که دانش آموزان ورزشکار از لحاظ بهزیستی روانشناختی، روابط مثبت با دیگران و هدف در زندگی نسبت به دانش آموزان غیرورزشکار در وضعیت بهتری قرار دارند.