ارزیابی عملکرد بوم شناختی دالان رود دره شهری (تهران: دالان رود دره درکه)

امروزه، در راستای کاهش آثار مخرب شهرنشینی بر الگوی ساخت و عملکرد سیمای سرزمین، بهره گیری از روند همسوسازی فعالیت های انسانی با سازوکار عناصر سیمای سرزمین الزامی است. در این خصوص توسعه پایدار محیطی با رویکرد تلفیق ابعاد پایداری و بوم شناسی، ابزار علمی قدرت مندی جهت نیل به این هدف شناخته شده است. رویکرد سیستمی پایداری تنها به دنبال حفظ فرایندهای بوم شناختی نبوده، بلکه بهره وری اقتصادی و اجتماعی ساخت محیط های شهری را نیز مد نظر دارد. در این راستا، ارتقای عملکرد عناصر طبیعی سیمای سرزمین به منظور بهبود کیفیت محیط های انسان ساخت شهری، مورد تاکید قرار می گیرد. از جمله منابع طبیعی کلان شهر تهران، دالان رود دره های رشته کوه البرز، جاری از جبهه شمالی سیمای سرزمین می باشند که توسعه و ساخت وسازهای روز افزون بستر آن ها طی 5 دهه اخیر، پدید آمده اند. اصول بوم شناسی سیمای سرزمین در رابطه با روند توسعه رود دره های شهری، اهمیت مدیریت عناصر طبیعی سیمای سرزمین و نیاز مبرم به ساماندهی آن ها دربرنامه ریزی سیمای سرزمین را مورد تاکید قرار می دهد. در این راستا و به منظور ارتقای کیفیت برنامه توسعه شهری، پیش از هر نوع برنامه ریزی، هدایت مراتب سه گانه عملکرد بوم شناختی دالان رود دره های پهنه بندی سیمای سرزمین: تعادل ساخت دالان های بوم شناختی سیمای سرزمین پایداری عملکرد شبکه های بوم شناختی سیمای سرزمین و استعلای زیست شبکه بوم شناختی انسان شناختی پهنه بندی سیمای سرزمین، ضروری است. بر این مبنا، هدف مطالعه حاضر ارزیابی مراتب سه گانه عملکرد بوم شناختی رود دره درکه در پهنه بندی سیمای سرزمین تهران می باشد. در این خصوص، ابتدا مولفه های اصلی سنجش تعیین و سپس، مبتنی بر اطلاعات منتج از گزارش های علمی و بررسی های عینی، تجزیه و تحلیل و ارایه راه کار می شود.