اثر ترکیبی لیزوزیم و اسانس آویشن شیرازی بر باکتری ویبریو پاراهمولیتیکوس

مطالعات مختلفی در ارتباط با اثر اسانس ها و بعضی آنزیم ها بر روی میکرواورگانیسم های بیماری زای مواد غذایی در محیط کشت و غذا انجام گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین میزان اثر اسانس آویشن شیرازی و لیزوزیم به صورت تنها و توام در مهار رشد ویبریو پاراهمولیتیکوس در محیط کشت بود. در مطالعه حاضر سعی بر آن شد تا اثر اسانس آویشن شیرازی و لیزوزیم به صورت جداگانه و توام از طریق اندازه گیری MIC آنها به دو روش ماکرودایلوشن و میکرودایلوشن، بر روی یکی از باکتری های مهم بیماری زای مواد غذایی (ویبریو پاراهمولیتیکوس)، مورد ارزیابی قرار گیرد. در این مطالعه MIC آویشن شیرازی به روش ماکرودایلوشن 01/0 درصد و به روش میکرودایلوشن 02/0 درصد محاسبه شد. لیزوزیم نیز تا غلظت 1000 میکروگرم در میلی لیتر نتوانست جلوی رشد باکتری را بگیرد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد اسانس آویشن شیرازی نسبت به لیزوزیم اثر مناسب تری در کاهش میزان ویبریو پاراهمولیتیکوس دارد. اگرچه حضور توام اسانس و لیزوزیم باعث کاهش MIC نشد، ولی نتایج بررسی منحنی رشد تحت تاثیر غلظت تحت بازدارندگی نشان می دهد که ترکیب این دو ماده باعث افزایش فاز تاخیری می شود که این اثر در میکروبیولوژی مواد غذایی دارای اهمیت بالایی می باشد.