راهبردهای حفظ نوبت در مکالمات دختران دبیرستانی با هم سالان، خانواده و دبیران در بیرجند

این مقاله به بررسی راهبردهای حفظ نوبت، به عنوان بخشی از راهبردهای نوبت گیری، در مکالمات دانش آموزان دختر دبیرستانی در بیرجند و هم چنین تاثیر موقعیت ارتباطی بر این راهبردها، درارتباط با: (1) هم سالان، (2) خانواده (خواهر بزرگ تر) و (3) دبیران می پردازد. برمبنای روش تحلیل مکالمه در این مقاله، نود دقیقه مکالمه طبیعی دونفره و رودررو در هریک از موقعیت های مذکور ضبط و مورد تحلیل واقع شده است. نتایج حاصل حاکی از این است که: وقفه های پرشده کمترین و وقفه های پرنشده بیشترین فراوانی و درصد را در هرسه موقعیت مورد مطالعه، به خود اختصاص داده اند، در موقعیت های ارتباط با هم سالان و خانواده، نشانه های گفتمانی و بازگویی ها تقریبا به طور یک سان به کار برده می شوند، بر خلاف دو موقعیت ارتباط با هم سالان و خانواده، در موقعیت ارتباط با دبیران، بازگویی ها بیشتر از نشانه های گفتمانی به کار می روند، انحراف معیار به دست آمده از درصد فراوانی راهبردهای حفظ نوبت در موقعیت های ارتباط با هم سالان، خانواده و دبیران نشان می دهد که پراکندگی داده ها در موقعیت ارتباط با هم سالان کمتر و در موقعیت ارتباط با دبیران از همه بیشتر است. به عبارت دیگر، داده ها در موقعیت ارتباط با هم سالان همگن تر و در موقعیت ارتباط با دبیران ناهمگن ترند.