نقش پیش بینی کنندگی عوامل شخصیتی، عزت نفس و جهت گیری مذهبی در رفتار شهروندی سازمانی

هدف این پژوهش، بررسی نقش پیش بین صفات شخصیتی، عزت نفس و جهت گیری مذهبی کارکنان در رفتار شهروندی سازمانی آنان بود. در یک طرح همبستگی تعداد 310 نفر از کارکنان آموزش و پرورش استان خراسان شمالی، به شیوه نمونه برداری خوشه ایانتخاب شدند و پرسشنامه های رفتار شهروندی سازمانی (مقیمی، 1384)، شخصیت NEO (کاستا و مک کری، 1985)، جهت گیری مذهبی آلپورت (فگین، 1963) و عزت نفس (روزنبرگ، 1965) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که: آداب اجتماعی برحسب رضامندی از خود، خویشتن داری (01/0 > P) و نظم و ترتیب (05/0 > P) قابل پیش بینی است.جهت گیری مذهبی، بعد شایستگی شخصی و نمره کل عزت نفس قادر به پیش بینی آداب اجتماعی نبودند. نوعدوستی و هماهنگی متقابل برحسب خویشتن داری، جهت گیری مذهبی درونی (01/0 > P) و نظم و ترتیب (05/0 > P) قابل تبیین بودند ولی جهت گیری مذهبی بیرونی و عزت نفس و ابعاد آن قادر به پیش بینی نوعدوستی و هماهنگی متقابل نبودند. وجدان کاری نیز برحسب محتاط بودن در تصمیم گیری و رضامندی از خود (05/0 > P) قابل پیش بینی بود. محافظت از منابع سازمان برحسب نظم و ترتیب (01/0 > P) و عزت نفس (05/0 > P) قابل تبیین بود. جوانمردی و نزاکت برحسب رضامندی از خود، جهت گیری مذهبی درونی (01/0 > P) و جهت گیری مذهبی بیرونی (05/0 > P) قابل پیش بینی بود. در مجموع در میان متغیرهای پیش بین، صفات شخصیتی از بیشترین توان پیش بینی برای رفتار شهروندی سازمانی برخوردار بودند.