پیش بینی میزان موفقیت تحصیلی دانشجوی الکترونیکی: درنگی بر نقش متغیرهای دموگرافیک، پیشینه تحصیلی، نحوه گزینش و محل سکونت

توسعه آموزش الکترونیکی در آموزش عالی ایران بسیار سریع تر از آموزش- پرورش و کارآموزی است. با این وجود ریزش، مشروطی و افت تحصیلی یکی از چالش هایی مشترکی است که نه تنها آموزش عالی ایران بلکه تمام کشورهای جهان با آن مواجه هستند. با توجه به پیچیدگی پدیده افت تحصیلی، این پژوهش سعی دارد، عوامل پیش بینی کننده میزان موفقیت دانشجویان الکترونیکی را شناسایی کند. با استفاده از روش تحقیق علی- مقایسه ای داده های حاصل از 1011 دانشجوی الکترونیکی در مرکز آموزش الکترونیکی دانشگاه علم و صنعت ایران، بر اساس متغیرهای دموگرافیک، پیشینه تحصیلی، نحوه پذیرش و محل سکونت بررسی شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد، متغیرهای دموگرافیک (جنسیت، سن، تاهل)، 17.5 درصد و متغیرهای مربوط به پیشینه تحصیلی (فاصله بین دو مقطع تحصیلی، معدل مقطع قبل)، 14 درصد و محل سکونت همراه با نحوه پذیرش دانشجو 24%از تغییرات معدل دانشجو در تحصیل الکترونیکی را تبیین می کند. نتایج نشان داد، مدل رگرسیونی که متغیرهای محل سکونت همراه با نحوه پذیرش به آن وارد شده است، از قدرت پیش بینی بیشتری برخوردار است. برای مقایسه معدل دانشجویان الکترونیکی در دو روش پذیرش از طریق کنکور در مقابل آزمون درون دانشگاهی، آزمونتی مستقل به کار رفت. نتایج معنی داری تفاوت بین میانگین ها را نشان داد (970=df، 5.597=t، 000/0=p). این نتیجه حاکی ست، دانشجویانی که به روش آزمون داخلی پذیرفته شده اند به مراتب معدل بالاتری نسبت به پذیرفته شدگان کنکور دارند. مضاف بر این، با توجه به اهمیت متغیر نحوه گزینش در مدل رگرسیون این پژوهش، تجدید نظر در نحوه گزینش دانشجوی الکترونیکی از طریق کنکور را پیشنهاد می کند.