بررسی تعداد بهینه نیروی پرستاری مورد نیاز بخش اورژانس مرکز آموزشی درمانی شفا کرم

بخش اورژانس، قلب بیمارستان را تشکیل می دهد و نیروی انسانی متخصص منبع اصلی تولید و ارائه خدمت در این بخش می باشد که در هیچ شرایطی این بخش نباید با کمبود نیروی انسانی مواجه باشد، لذا استاندارد نمودن تعداد و نحوه توزیع نیروهای پرستاری در این بخش لازمه ارتقای کارایی و کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران و ارتقای بهره وری در بیمارستانها است.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و جامعه پژوهش آن شامل پرونده های بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان مورد مطالعه می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، ماه مرداد به عنوان خوشه انتخاب گردید. تعداد نمونه ها با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه بدست آمد و 384 پرونده از ماه مرداد به صورت تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرارگرفت. ابزار جمع آوری داده ها، چک لیست زمان سنجی خدمات پرستاری بود. به منظور تهیه چک لیست، پرونده های بیماران بخش اورژانس جهت شناسایی خدمات پرستاری در این بخش مورد بررسی قرارگرفت و 19 خدمت پرستاری لیست شد. چک لیست اولیه جهت اظهارنظر در اختیار مسئولان پرستاری بیمارستان و اساتید دانشگاه قرارگرفت و پس از اعمال تغییرات مورد نظر آنان، روایی آن تایید گردید. جهت تحلیل داده ها از تکنیک برنامه ریزی خطی و نرم افزار12 Lingo استفاده گردید.
از متوسط ورود بیماران، خدمات پرستاری ارائه شده در بخش و درصد بیمارانی که آن خدمات را دریافت کرده اند، به عنوان ورودی های مدل استفاده گردید. محدودیت های مدل عبارت بودند از محدودیت های دوره زمانی، محدودیت عرضه و محدودیت های غیر منفی بودن متغیرها. تحلیل خروجی های نرم افزار نشان داد تعداد بهینه پرستار در شیف صبح 14، عصر12 و در شیفت شب 15 نفر و در مجموع 42 نفر می باشد؛ لذا این بخش با 19 نفر کمبود پرستار بویژه در شیفت شب مواجه است.
تحلیل یافته ها نشان داد، بخش اورژانس بیمارستان مورد بررسی با کمبود پرستار بویژه در شیفت شب مواجه است. راه حلهای اجرایی جهت ایجاد تناسب بین تعداد پرستار و تعداد بیمار در این بخش را می توان در دو حوزه عرضه و تقاضای خدمات اورژانسی در ساعات مختلف شبانه روز، مورد بررسی قرارداد. از آنجا که تنها ساعات اولیه شیفت شب بخش با تعداد زیاد مراجعه کننده مواجه است؛ تخصیص منطقی اضافه کاری به پرسنل پرستاری شیفت عصر می تواند راهگشا باشد. همچنین باوجود آنکه مدیریت تقاضا برای خدمات اورژانسی با محدودیت های جدی مواجه است، بیمارستانها می توانند با اجرای صحیح پرستاری تریاژ، به گروه بندی بیماران از لحاظ اولویت دریافت خدمات بپردازند.