تاثیر دستکاری سیستم های بینایی، حسی عمقی و دهلیزی بر کنترل پاسچر پسران 16-4 سال

توانایی کنترل موقعیت های مختلف بدن در فضا ناشی از تعامل پیچیده سیستم های عصبی، حسی و اسکلتی- عضلانی است که به طور کلی به عنوان سیستم کنترل پاسچر تعریف می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر دستکاری سیستم های بینایی، حس عمقی، و دهلیزی بر کنترل پاسچر پسران 16-4 سال بود.
در این مطالعه مقطعی از نوع تحلیلی 240 پسر 16-4 سال در 4 گروه سنی و 60 مرد بزرگسال انتخاب شدند. جهت ارزیابی کنترل پاسچر آزمودنی ها از آزمون سازماندهی حسی دستگاه پاسچروگرافی پویای کامپیوتری استفاده شد.
نتایج تحلیل واریانس یک راهه تفاوت معنی داری در کنترل پاسچر گروه ها نشان داد (05/0>P). براساس نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی، در وضعیت اول و سوم، پسران تا سن 16 سالگی به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست نمی یابند (p<0.05). در وضعیت دوم بین گروه سنی 16-13 سال با افراد بزرگسال تفاوت معنی داری وجود نداشت (p>0.05)؛ اما تفاوت میان گروه های دیگر معنی دار بود (05/0>P). در وضعیت چهارم پسران 16-13 سال به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست یافتند به طوری که تفاوت معنی داری میان این دو گروه مشاهده نشد (p>0.05). در وضعیت پنجم و ششم نیز پسران مورد مطالعه نتوانستند به کنترل پاسچری مشابه با افراد بزرگسال دست یابند (p<0.05).
به نظر می رسد پسران تا سن 16 سالگی قادر به پردازش و سازماندهی اطلاعات سیستم های بینایی، حس عمقی و دهلیزی در کنترل پاسچر مشابه با افراد بزرگسال نیستند.