بازخوانی علمی طب سنتی ایرانی برمبنای علم شناسی تامس کوهن

از زمان ورود طب جدید به ایران تا کنون بحث های زیادی پیرامون علمی بودن گزاره ها و مفاهیم طب سنتی و علم بودن این حوزه میان منتقدین و مدافعین این دانش صورت گرفته است. یکی از اشکالات اساسی این مباحث این است که قبل از پرداختن به علم بودن یا نبودن این حوزه، معیارهای علم بودن به طور دقیق مشخص نشده است. تعیین معیار برای علم بودن از اصلی ترین مسائل فلسفه ی علم به شمار می رود. فیلسوفان علم تا کنون معیارهای مختلفی ارائه نموده اند. مهم ترین و تاثیرگذارترین این نظریه ها در فلسفه ی علم قرن بیستم نظریه ی تامس کوهن است که ضمن نقد معیارهای پیشین، پارادایم داشتن را تنها معیار برای علم بودن معرفی می کند. هدف این مقاله بررسی علم بودن طب سنتی بر مبنای این نظریه است.

این مقاله ابتدا با بررسی دقیق تاثیرگذارترین اثر کوهن در فلسفه ی علم (کتاب ساختار انقلاب های علمی) به تحلیل و بررسی نظریه ی او و تحلیل مفهوم پارادایم می پردازد؛ سپس با تبیین مبانی طب سنتی نشان خواهد داد که این دانش واجد پارادایم و در نتیجه علم است. پژوهش به شیوه ی کتابخانه ای صورت گرفته است.

دانش طب سنتی واجد پارادایمی مستقل شامل مفاهیم، قوانین، اصول مابعدالطبیعی و موازین خود می باشد و از منظر تامس کوهن می توان آن را علم تلقی کرد