افزایش نسبت پروژسترون سرم به ازای هر تخمک متافاز II در روز تجویز گنادوتروپین کوریونی انسانی می تواند «اختلال پذیرش آندومتر» را پیش بینی کند

نسبت پروژسترون/ اووسیت متافاز دو به نظر می رسد شاخص بالینی مفیدی جهت نشان دادن میزان لانه گزینی در لقاح خارج رحمی باشد.

به منظور تعیین اینکه آیا افزایش پروژسترون سرم در روز تجویز HCG کمکی به شناسایی چگونگی قدرت پذیرش آندومتر می کند؟

در یک مطالعه مقطعی در مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد، 378 سیکل IVF / ET از اکتبر 2009 تا مارس 2011 بررسی شد. میزان استروژن (پیکو گرم در میلی لیتر) و پروژسترون (نانوگرم در میلی لیتر) در روز تجویز hCG اندازه گیری شد. نسبت پروژسترون/ استروژن و نسبت پروژسترون/تخمک بالغ محاسبه شد. تاثیر این نسبت های هورمونی بر روی میزان لقاح ، میزان لانه گزینی و میزان حاملگی ارزیابی شد.

در این مطالعه ، مقدار مطلق پروژسترون و نسبت پروژسترون/ استروژن پیش بینی کننده خوبی برای نتایج لقاح آزمایشگاهی نبودند. نسبت پروژسترون/ تخمک بالغ پیش بینی کننده میزان لانه گزینی و میزان بارداری با نتایج قابل توجه آماری بود اما هیچ تاثیری بر میزان لقاح نداشت.

ما پیشنهاد می کنیم برای جلوگیری از افزایش پروژسترون که علت بلوغ پیشرفته آندومتر و اختلال در پذیرش اندومتر می باشد اقدامات زیر انجام پذیرد. دوز کم هورمون hCG به تنهایی در مراحل انتهایی COH، استفاده از درمان با آگونیست با قدرت کمتر (کمتر تهاجمی)، پروتکل آنتاگونیست انعطاف پذیرو دوز کم هورمون hCG به تنهایی همزمان با شروع آنتاگونیست، اضافه کردن آنتاگونیست GnRH با پروتکل microdose، Mifepristone، اگر سطح پروژسترون سرم بیش از 32/0به ازای هر تخمک متافاز ІІ باشد بهتر است انتقال جنین لغو شده و انجماد همه جنین ها برای انتقال در آینده که آندومتر بیشتر پذیرا باشد در نظر گرفته شود.