داروهای تحریک تخمدانی و پاسخ بیماران به عنوان عوامل پیش گویی کننده در بیماران نابارور عربستانی تحت درمان IUI

روش درمانی IUI از ابتدایی ترین روش های درمان ناباروری به حساب می آید.

هدف از انجام مطالعه، مقایسه اثرات 2 داروی تحریک تخمک گذاری و همچنین حاملگی بیماران به دنبال IUI که با این 2 دارو تحریک شده بودند بود. در این مطالعه hMGH، MER، rFSH و PUR که برای بیماران نابارور عربستانی که با دلایل مختلف ناباروری مراجعه کرده بودند مورد استفاده قرار گرفت.

در یک بازه زمانی 24 ماهه، تعداد 296 زن نابارور تحت درمان IUI قرار گرفتند. ارتباط بین میزان حاملگی و نوع تحریک تخمدانی سنجیده شد. همچنین تعداد و قطر فولیکول ها روز تزریق hCG مورد ارزیابی قرار گرفت.

MER و PUR ار نظر تعداد روزی که نیاز دارند تا فولیکول ها را برای IUI آماده سازند با هم اختلاف معنی داری نداشتند (به ترتیب 9/26 و 9/73). اگرچه میانگین MER به اندازه 2 برابر PUR مورد استفاده قرار گرفت (به ترتیب 1199/9 و 621/08). میزان حاملگی به دنبال استفاده از PUR تقریبا 2 برابر MER بود (به ترتیب 13/28 و 7/14%). بیشترین حاملگی (16/22%) زمانیکه 13-12 روز جهت آماده سازی فولیکول طول کشید، حاصل شد. آماده شدن 3 فولیکول با قر حداقل 15 میلی متر در روز تزریق hCG نسبت به یک یا دو فولیکول، حاملگی بیشتری را نشان داد و این میزان وقتی قطر فولیکول حداقل 18 میلی متر بود به طور معنی داری افزایش داشت (0/013=p). هیچ گونه گزارش 3 قلویی در این مطالعه مثبت نشد.

MER و PUR اثرات تحریک مشابهی در روش درمانی IUI نشان دادند. اگرچه PUR حاملگی بالاتری را نشان داد. بیشترین حاملگی زمانی رخ داد که 13-12 روز برای بلوغ فولیکول ها زمان نیاز بود که این زمان مشابه سیکل طبیعی در انسان می باشد. زمانیکه 3 فولیکول بالغ در روز تزریق hCG مشاهده شد، میزان حاملگی بالاتر گزارش شد و این میزان وقتی قطر فولیکول حداقل 18 میلی متر بود، بیشتر بود.