بررسی امکان استفاده از سرم گاو،گوسفند و موش به جای سرم جنین گوساله(FCS)در کشت انگل لیشمانیا ماژور

با توجه به شیوع بیماری لیشمانیوز و نظر به اهمیت کشت انگل در تحقیقات مربوط به انگل لیشمانیا و لزوم استفاده از سرم جنین گاوی (FCS) در محیط کشت و نیز باتوجه به وجود مشکلاتی از قبیل قیمت بالا و احتمال آلودگی های ویروسی و نیز اینکه امکان تهیه این محصول فعلا در کشور ما مشکل بوده و واردات اینگونه مواد نیز خالی از اشکال نمی باشد، لذا در مطالعه حاضر امکان استفاده از سرم گاو، سرم گوسفند و سرم موش در کشت انگل L.majer و امکان جایگزینی آن با FCSدر محیط کشت به عنوان مکمل مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
تحقیق به روش تجربی انجام گرفت. انگل لیشمانیا ازموسسه واکسن و سرم سازی رازی تهیه و در 5 فلاسک به ترتیب شامل فلاسک حاوی محیط DMEM و10% سرم جنین گوساله، فلاسک حاوی محیط DMEM و10 % سرم گاو، فلاسک حاوی محیط DMEM و10% سرم گوسفند، فلاسک حاوی محیط DMEM و 10%سرم موش و فلاسک حاوی محیط DMEM به تنهایی، تعداد 1میلیون پروماستیگوت لیشمانیا ماژور اضافه گردید. سپس در روزهای 2، 4، 7، 9، 11، 21و 24 تعداد انگل ها شمارش و با یکدیگر مقایسه شدند.
رشد انگل در روز های 2 و 4 پس از کشت در محیط حاوی 10 % سرم موش نسبت به سایر محیط ها بیشتر بود. همچنین در محیط حاوی 10% سرم گوسفند تا روز 24 پس از کشت امکان زنده ماندن انگل لیشمانیا ماژور وجود داشت، در حالی که در سایر فلاسک ها در روز 24 انگلی وجود نداشت.
به نظر می رسد که اگر تعداد انگل برای روزهای کمتر از 7 مورد نظر باشد، محیط حاوی سرم موش بهتر از سایرمحیط-ها است، اما اگر تداوم و بقای انگل مورد نظر باشد محیط حاوی سرم گوسفند نسبت به سایر محیط ها مناسب تر است. در ضمن انجام تحقیقات بیشتر توصیه می شود.