نگرش زنان 40-60 ساله شهر اهواز نسبت به یائسگی و ارتباط آن با عوامل دموگرافیک

یائسگی یکی از مراحل انتقال طبیعی رشد است که می تواند تغییرات جسمی، ذهنی، اجتماعی و روانی خاصی را ایجاد کند. نگرش زنان چه قبل از یائسگی و چه بعد از یائسگی نسبت به این پدیده، از جمله مسایل مطرح است. هدف از این مطالعه، بررسی نگرش زنان 40-60 ساله نسبت به پدیده یائسگی و تعیین برخی عوامل مرتبط با آن بود.
این پژوهش، یک مطالعه مقطعی است که بر روی 400 نفر از زنان 40-60 ساله شهر اهواز در سال 1391 انجام شد. ابزارهای گردآوری اطلاعات، پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک و نگرش بودند که با مصاحبه تکمیل شدند. نمرات مربوط به نگرش به دامنه 0-20 تبدیل شدند. عدد بزرگتر نشان دهنده نگرش بهتر نسبت به یائسگی بود. امتیاز نگرش 10 و کمتر از آن به عنوان نگرش بد و نگرش بیشتر از 10 به عنوان نگرش خوب در نظر گرفته شد. داده هابا نسخه 16 نرم افزار SPSSو با استفاده از آماره های توصیفی، تست های تی و آنووا در سطح معنادار 5 درصد آنالیز شدند.
میانگین نمره نگرش افراد نسبت به یائسگی 3/3±4/14 بود. 5/14 درصد افراد (58 نفر) نگرش منفی و 5/85 درصد (342 نفر) نگرش مثبتی نسبت به یائسگی داشتند. امتیاز نگرش به یائسگی با میزان درآمد (0001/0>P) و سطح تحصیلات (02/0=P) ارتباط معناداری نشان داد.
اگرچه اکثر زنان شرکت کننده در مطالعه نگرش خوبی نسبت به یائسگی داشتند، اما تلاش جهت ارتقای هر چه بهتر آن ضروری به نظر می رسد.